The White Bird - Arbouretum

There’s somewhere that I have been meaning to revisit

In and among all, even as its true nature is hid

Here, in the gloaming and black night

Here, in the dawn and the golding bright

There is a design with the larger in the smaller

I found it in time and the lethargy of matter

Sing, as would a white bird of mine

Here, in this hall of a thousand rooms

I’ve seen it at night tessellating and unfolding

Sheer gossamer threads, delicate and sacred shimmering

And if you reached for it, it would shatter

As things that you’d hold quickly fade away

There’s something that’s grown, spreading underneath through each inside

Go see for your own, more and more the air is rarefied

Now that the spires are crumbling down

And new holes appear where there once were none

If you should become separated from the restless herd

And you’re hearing that hum, know that to this place you may return

Wandering alone in a city of towers

One with the leaves and mycelia

Er is ergens dat ik van plan was opnieuw te bezoeken

In en onder alles, zelfs als zijn ware aard verborgen is

Hier, in de duistere en zwarte nacht

Hier, in de dageraad en het gouden licht

Er is een ontwerp met de grotere in de kleinere

Ik vond het op tijd en de lethargie van de materie

Zing, zoals een witte vogel van mij zou doen

Hier, in deze hal van duizend kamers

Ik heb het 's nachts zien mozaïeken en ontvouwen

Pure ragfijne draden, delicaat en heilig glinsterend

En als je ernaar reikte, zou het versplinteren

Omdat dingen die je zou vasthouden snel vervagen

Er is iets gegroeid, dat zich eronder verspreidt door elke binnenkant

Ga zelf kijken, meer en meer wordt de lucht ijler

Nu de torens aan het afbrokkelen zijn

En nieuwe gaten verschijnen waar er eens geen waren

Als je gescheiden zou raken van de rusteloze kudde

En je hoort dat gezoem, weet dat je naar deze plek mag terugkeren

Alleen dwalen in een stad van torens

Een met de bladeren en mycelia