La Comptine du Drac - Aorlhac

Monstre aquatique à l’apparence humaine

Tu parcours nos campagnes à la nuit tombée

En prenant toute forme que t’inspire ta cruauté

Esprit du diable et de la perversité

Tu te distraies des misères des hommes

Tout près du ruisseau aux Narcisses

Alors qu’un jeune homme boiteux

Aperçut un mouton qui bêlait

Saisit désespérément l’animal

Pour le transporter sur son dos

Mais il comprend brusquement

L’injustcie de son action

L’infâmant a élu domicile

Sur le corps du bougre

Un femme fut emporté par le courant du Rhône

Dans les entrailles d’une caverne

Où l’abject s'était niché

Il lui ordonna de donner son sein

Pour remplir de son sang une coupe

La souillant pendant sept ans

Il y avait autrefois une maison

Où il se jouait des habitants

Dans les tréfonds les plus obscurs

On entendait une voix, qui riait à bouche

L’espiègle se promenait

Dans les greniers, traînant des chaînes

Qui produisaient un bruit d’enfer

Il tenait à savoir le nombre de toute chose qu’il voyait

On mettait dans le coin des chambres

Des tas de graines de lin

Le lutin préférait alors s’en aller

Que de se livrer à un labeur aussi accablant

Mensachtig watermonster

Je zwerft door ons platteland in het donker

Door elke vorm aan te nemen die uw wreedheid in u inspireert

Geest van de duivel en het kwaad

Je leidt jezelf af van de ellende van mannen

Heel dicht bij de Narcissus-stroom

Terwijl een lamme jonge man

Zag een schaap blaten

Wanhopig grijpt het dier

Om hem op zijn rug te dragen

Maar opeens beseft hij het

De onrechtvaardigheid van zijn actie

De beruchte heeft zijn intrek genomen

Op het lichaam van de kruiperd

Een vrouw werd meegesleurd door de stroom van de Rhône

In de ingewanden van een grot

Waar het abject zich had genesteld

Hij beval haar haar borst te geven

Om een ​​beker te vullen met zijn bloed

Haar zeven jaar verontreinigen

Er was eens een huis

Waar hij locals speelde

In de donkerste diepten

We hoorden een stem die hardop lachte

De ondeugende liep

Op de zolders, kettingen slepend

Dat maakte een hels lawaai

Hij wilde het aantal weten van alles wat hij zag

We zetten in de hoek van de slaapkamers

Stapel lijnzaad

De elf ging toen liever weg

Dan te genieten van zulk overweldigend zwoegen