Options – Going Nowhere - Anubis Gate

It’s a flaw, it’s a crime

Sadly I’ve been fooled by time

Thus dissolved by the rain the lethal shower of ammonia caught me unrestrained

Nothing left to repent

My vivid journey finally came to end

As the Sphere caved in and left me in vain

I’m going nowhere

Le me out, hear my prayer

I’m going nowhere

Can’t stand up, I’m trying to return to yesterday but my voice is numb and it

won’t obey

Trains of thought through my mind

How could I have been so blind?

All I gained from my crusade was a premonition of my death only much too late

Every time, every place comes to life within the inner space 'fore my mind

gives in

Exhausted by pain

I’m going nowhere

Le me out, hear my prayer

I’m going nowhere

Can’t stand up, I’m trying to return to yesterday but my voice is numb and it

won’t obey

Waiting there in the wings

Knowing what the future would bring

Patiently she watched him go from retraction to deep sorrow

Disintegration began but sheltered under her wingspan

His old heart clung to the bit of life that once was substance

Saved in silence

Het is een fout, het is een misdaad

Helaas ben ik voor de gek gehouden door de tijd

Zo opgelost door de regen greep de dodelijke regen van ammoniak me ongeremd

Niets meer om zich te bekeren

Mijn levendige reis kwam eindelijk ten einde

Toen de Bol instortte en me tevergeefs achterliet

Ik ga nergens heen

Le me out, hoor mijn gebed

Ik ga nergens heen

Ik kan niet opstaan, ik probeer terug te keren naar gisteren, maar mijn stem is verdoofd en het

zal niet gehoorzamen

Gedachtentreinen door mijn hoofd

Hoe kon ik zo blind zijn?

Het enige wat ik van mijn kruistocht kreeg, was een voorgevoel van mijn dood, maar veel te laat

Elke keer komt elke plek tot leven binnen de innerlijke ruimte 'voor mijn geest'

stort in

Uitgeput door pijn

Ik ga nergens heen

Le me out, hoor mijn gebed

Ik ga nergens heen

Ik kan niet opstaan, ik probeer terug te keren naar gisteren, maar mijn stem is verdoofd en het

zal niet gehoorzamen

Daar in de coulissen te wachten

Weten wat de toekomst zou brengen

Geduldig zag ze hem van terugtrekking naar diep verdriet gaan

Desintegratie begon, maar beschut onder haar spanwijdte

Zijn oude hart klampte zich vast aan het stukje leven dat ooit substantie was

In stilte opgeslagen