Tähtiotsa - Antti Tuisku

Hän on pieni, aina peloissaan mut kasvot niin ei kerrokkaan

Yksin paiskattuna maailmaan johon ei tahdo kuullukkaan

Varman näköiset on askeleet

mut jos kysyisit minne meet

vastaa että kunhan eteenpäin johonkin poispäin itsestäin

Hän tästä selviytyy kun sieluaan ei myy

Sydäntään hän ei anna kellekkään

Pilven varjot vain saattaa valon lasta kun kulkee, yksinäinen

laaksossaan ja luulee pimeäänsä aina jää tähtiotsa

eikä nää itse valon kirkkaimman hän kantaa

Aikaisin jo väsyi väistämään

ei luota mut ei syytäkkään

Liian paljon yli käveltiin

ja unohti miten noustiin

Hän tästä selviytyy kun sieluaan ei myy

Sydäntään kun ei anna kellekkään

Hän kyllä selviytyy kun sieluaan ei myy

Sisintään hän ei näytä kellekkään

Pilven varjot vain saattaa valon lasta kun kulkee yksinäinen

laaksossaan ja luulee pimeäänsä aina jää tähtiotsa

eikä nää itse valon kirkkaimman hän kantaa

Pilven varjot vain saattaa valon lasta kun kulkee yksinäinen

laaksossaan ja luulee pimeäänsä aina jää tähtiotsa

eikä nää itse valon kirkkaimman hän kantaa

Hij is klein, altijd bang maar zijn gezicht dus niet verhalend

Alleen gegooid in een wereld die je niet wilt horen

Er zijn zeker stappen

maar als je me zou vragen waar te ontmoeten

komt daarmee overeen zolang vooruit naar iets weg van zichzelf

Hij gaat hiermee om als hij zijn ziel niet verkoopt

Hij zal niemand zijn hart geven

De schaduwen van de wolk brengen alleen licht naar het kind als het voorbijgaat, eenzaam

in zijn vallei en denkt dat zijn duisternis altijd op zijn sterrenkop blijft

en ziet niet het helderste van het licht zelf dat hij draagt

Vroeg al moe van het ontwijken

vertrouw niet maar geef niet de schuld

Er is te veel overgelopen

en vergeten hoe je moet opstaan

Hij gaat hiermee om als hij zijn ziel niet verkoopt

Naar mijn hart als ik aan niemand geef

Hij zal overleven als hij zijn ziel niet verkoopt

Van binnen lijkt hij op niemand

De schaduwen van de wolk brengen het kind alleen licht als het eenzaam passeert

in zijn vallei en denkt dat zijn duisternis altijd op zijn sterrenkop blijft

en ziet niet het helderste van het licht zelf dat hij draagt

De schaduwen van de wolk brengen het kind alleen licht als het eenzaam passeert

in zijn vallei en denkt dat zijn duisternis altijd op zijn sterrenkop blijft

en ziet niet het helderste van het licht zelf dat hij draagt