Trade - Anopheli

acts of cruelty

do not surmount

to a wish for death!

in all your travels

has it not occurred to you

that the fatal wound

Is but a consequence?

the will to live

ingrained in all

the abrasive shock

of flight or fight

fears raw grip

around our stomachs

guides our nerve

we jolt and vomit

we like to think ourselves

ordained in hierarchy

that we self crown

and we bear down

throwing our weight

the cudgel to and fro

so that everybody knows

where they reside

the woven sticks

bound with the fist

pendulum arm swings

and mesmerises

Chrononaut

deathless patron

whose eyes have seen

our cradle and grave

Yet missed the point

That life only has meaning

when fleeting?

It is the wealth of brevity

Yourself unhindered

Whose meandered path

Has served you endless splendour

Dare to judge us mere trifles?

(Sentinel) I judge for I do not know

the graze of sunlight

intimacy of touch

I am but a husk!

I am jealous

pain could be a joyous thing

to that which cannot know

each tense and vital blow

(Recipient) the component of you

who broods in singularities

with Galileo impetus

you watch inscrutable tides

to bask in stars ejecta

the gloss of lakes of mercury

and yet you crave this

orchestration of meat

that rots from genesis

until epiphanic death bed

I would gladly trade

to know your sight

trade your life

for my lack thereof?

It is an unfair trade

my meagre years

for your endlessness

Yet I am willing

(Sentinel) beneath my cowl hides

fields of Nero’s ash

the snap of bone

I am sepulchral

You will inherit

the terrible barrenness

the anguish of unfeeling

a soporous value

(Recipient) let me take your mask

unload this burden

For death is paralysis

and entropy

(Sentinel) unravel into me

and I into you,

for I now claim you

as my own

daden van wreedheid

niet overwinnen

tot een doodswens!

tijdens al je reizen

is het niet bij je opgekomen?

dat de dodelijke wond

Is slechts een gevolg?

de wil om te leven

ingebakken in alles

de schurende schok

van vlucht of gevecht

vreest ruwe grip

rond onze magen

leidt onze zenuwen

we schokken en braken

we denken graag aan onszelf

geordend in hiërarchie

die we zelf kronen

en we dragen neer

ons gewicht gooien

de knuppel heen en weer

zodat iedereen het weet

waar ze wonen

de geweven stokken

gebonden met de vuist

slinger arm zwaait

en fascineert

chrononaut

onsterfelijke beschermheer

wiens ogen hebben gezien

onze wieg en graf

Toch het punt gemist

Dat het leven alleen maar zin heeft

wanneer vluchtig?

Het is de rijkdom van beknoptheid

jezelf ongehinderd

Wiens kronkelende pad

Heeft je eindeloze pracht gediend

Durf je ons te beoordelen op kleinigheden?

(Schildwacht) Ik oordeel omdat ik het niet weet

het schaafsel van het zonlicht

intimiteit van aanraking

Ik ben maar een kaf!

Ik ben jaloers

pijn kan iets leuks zijn

naar dat wat niet kan weten

elke gespannen en vitale slag

(Ontvanger) het onderdeel van jou

wie broedt in singulariteiten

met Galileo-impuls

je kijkt naar ondoorgrondelijke getijden

om te koesteren in sterren ejecta

de glans van meren van kwik

en toch hunker je naar dit

orkestratie van vlees

die rotten van het ontstaan

tot epifanisch sterfbed

Ik zou graag ruilen

om je zicht te kennen

ruil je leven

voor mijn gebrek daaraan?

Het is een oneerlijke handel

mijn magere jaren

voor je oneindigheid

Toch ben ik bereid

(Schildwacht) onder mijn kap verbergt

velden van Nero's as

de botbreuk

ik ben graf

Je zult erven

de verschrikkelijke onvruchtbaarheid

de angst van gevoelloos

een slechte waarde

(Ontvanger) laat me je masker nemen

deze last lossen

Want de dood is verlamming

en entropie

(Sentinel) ontrafelen in mij

en ik in jou,

want ik eis je nu op

als mijn eigen