A Woman's Face (Sonnet 20) - Anna Prohaska

A woman’s face with nature’s own hand painted

Hast thou, the master mistress of my passion

A woman’s gentle heart but not acquainted

With shifting change as is false women’s fashion

An eye more bright than theirs less false in rolling

Gilding the object whereupon it gazeth

A man in hue all hues in his controlling

Which steals men’s eyes and women’s souls amazeth

And for a woman wert thou first created

Till Nature as she wrought thee fell a-doting

And by addition me of thee defeated

By adding one thing to my purpose nothing

But since she prick’d thee out for women’s pleasure

Mine be thy love and thy love’s use their treasure

Het gezicht van een vrouw met de hand geschilderd van de natuur

Hebt u, de meester-meesteres van mijn passie?

Het zachte hart van een vrouw, maar niet bekend

Met wisselende verandering als valse damesmode

Een oog dat helderder is dan het hunne, minder vals bij het rollen

Vergulden van het object waarop het staarde

Een man in tint alle tinten in zijn controle

Die de ogen van mannen steelt en de zielen van vrouwen verbaast

En voor een vrouw bent u eerst geschapen

Tot de natuur, zoals ze je bewerkte, verliefd werd

En door toe te voegen mij van u verslagen

Door één ding toe te voegen aan mijn doel, niets

Maar sinds ze je heeft geprikt voor het plezier van vrouwen

De mijne zij uw liefde en uw liefde gebruikt hun schat