Отпусти и забудь - Анна Бутурлина

Метель укроет склоны горных вершин и белым-бела земля.

Безмолвное королевство, королевой стала я.

А ветер стонет и на сердце ураган.

Мне б его сдержать, но я не могла.

Не открывай, храни секрет, будь хорошей девочкой для всех.

Закрой все чувства на замок, но тщетно всё!

Отпусти и забудь, что прошло - уже не вернуть.

Отпусти и забудь, новый день укажет путь.

Не боюсь ничего уже, пусть бушует шторм -

Холод всегда мне был по душе.

А я бегу всё выше, на ледяную гладь.

И страхам дней минувших меня уж не догнать.

Пора узнать, что я могу!

На службу призову пургу,

Свободу обрету во льдах, навсегда!

Отпусти и забудь этот мир из твоих грёз.

Отпусти и забудь, и не будет больше слёз.

Здесь мой дом, мой снежный удел.

Пусть бушует шторм.

Искрится воздух и земля от моих чар.

Подвластны мне мороз и лёд, о что за дивный дар!

И вот уже я знаю, как мне дальше быть!

Я не вернусь назад, должна я всё забыть.

Отпусти и забудь, и на небо лети зарёй!

Отпусти и забудь, полярной сияй звездой!

Встречу я первый свой рассвет.

Пусть бушует шторм!

Холод всегда мне был по душе.

Een sneeuwstorm zal de hellingen van de bergtoppen bedekken en de aarde is wit-wit.

Stil koninkrijk, ik werd de koningin.

En de wind kreunt en een orkaan in het hart.

Ik kon hem tegenhouden, maar ik kon het niet.

Doe niet open, bewaar een geheim, wees een braaf meisje voor iedereen.

Sluit alle gevoelens naar het kasteel, maar alles is tevergeefs!

Laat los en vergeet wat voorbij is - keer niet meer terug.

Laat los en vergeet, een nieuwe dag zal de weg wijzen.

Ik ben al nergens bang voor, laat de storm maar razen -

Ik had het altijd koud.

En ik ren hoger en hoger, op het ijzige oppervlak.

En de angsten van de afgelopen dagen kunnen me niet inhalen.

Het is tijd om uit te vinden wat ik kan!

Ik zal een sneeuwstorm naar de dienst roepen,

Ik zal vrijheid vinden in het ijs, voor altijd!

Laat los en vergeet deze wereld van je dromen.

Laat los en vergeet, en er zullen geen tranen meer zijn.

Hier is mijn thuis, mijn sneeuwpartij.

Laat de storm razen.

De lucht en de aarde glinsteren van mijn betovering.

Vorst en ijs zijn onderworpen aan mij, wat een prachtig geschenk!

En nu weet ik wat ik moet doen!

Ik zal niet teruggaan, ik moet alles vergeten.

Laat los en vergeet, en vlieg naar de hemel bij zonsopgang!

Laat los en vergeet, straal als een poolster!

Ik zal mijn eerste dageraad ontmoeten.

Laat de storm razen!

Ik had het altijd koud.