Cathedrals - Animal Flag

I’ve been asleep for most of my life

To the things that I want, I am chained tight

It’s true that the punishment must fit the crime

Some call this living, I’m just doing time

With lungs filled with water or lungs filled with smoke

We must learn to sing the words we once spoke

In the midst of our seasons wearing death like a crown

We must learn to walk lightly on delicate ground

As the earth turns below us on an axis of time

That only moves forward as we beg to rewind

The tape at the end of our vaporous lives

Will it show what we wanted or that we just learned to tell a few lies

While we were alive

I’ve been asleep for most of my life

To the pain I have caused, I remain blind

I’ve played the victim one too many times

I have my reasons, but it still isn’t right

Like cathedrals built on slow sinking sand

So is the life of a resentful man

We must learn to walk backwards through our passage of time

And forsake our demons and idols alike

'Cause if your god’s in a building than your god is a stone

And I’m sure there are things that I’ll never know

But despite how far I wander I can still hear them sing

The ballad of life and of death it is ringing

What is known is not for us

Does not the mother guide the son

With speaking up I am done

Quiet my heart quiet my tongue

Come speak in the silence

Ik heb het grootste deel van mijn leven geslapen

Aan de dingen die ik wil, ben ik vastgeketend

Het is waar dat de straf moet passen bij de misdaad

Sommigen noemen dit leven, ik doe gewoon tijd

Met longen gevuld met water of longen gevuld met rook

We moeten de woorden leren zingen die we ooit hebben gesproken

In het midden van onze seizoenen, de dood dragend als een kroon

We moeten leren licht te lopen op delicate grond

Terwijl de aarde onder ons draait op een as van de tijd

Dat gaat alleen maar vooruit terwijl we smeken om terug te spoelen

De tape aan het einde van ons vluchtige leven

Zal het laten zien wat we wilden of dat we net een paar leugens hebben leren vertellen?

Terwijl we leefden

Ik heb het grootste deel van mijn leven geslapen

Voor de pijn die ik heb veroorzaakt, blijf ik blind

Ik heb het slachtoffer te vaak gespeeld

Ik heb mijn redenen, maar het klopt nog steeds niet

Zoals kathedralen gebouwd op langzaam zinkend zand

Zo is het leven van een wrokkige man

We moeten leren achteruit te lopen door het verstrijken van de tijd

En verlaat onze demonen en afgoden gelijk

Want als je god in een gebouw is, dan is je god een steen

En ik weet zeker dat er dingen zijn die ik nooit zal weten

Maar hoe ver ik ook dwaal, ik kan ze nog steeds horen zingen

De ballade van leven en dood klinkt

Wat bekend is, is niet voor ons

Leidt de moeder de zoon niet?

Nu ik het uitspreek, ben ik klaar

Stil mijn hart, stil mijn tong

Kom praten in de stilte