Angelo (barbone) - Mauro Marsu feat. Danilo Castellano & DJ Spider, Mauro Marsu, DJ Spider

I STROFA

Angelo barba folta incolta sudore e piscio

Vista doppia dopo un doppio whisky liscio

Anima un cartone, televisore quaranta pollici

Dove Simone guarda cartoni animati fino alle undici

Angelo barbone della stazione sguardo sincero tutti sanno chi è nessuno lo

conosce davvero si gira e rigira quando scende la notte

Sdraiato su un lato avvolto da coperte rotte

Angelo fregato da Volpe e il suo gatto

E da una clausola a pagina 12 di quel contratto ricordi in accordi di un fedele

strumento

Con cui taglia la miseria e un crudele vento

Angelo conosce i volti di miseria e nobiltà

Gli imprevisti più tristi del monopoli dell’umanità il prezzo del pedaggio al

parco della vittoria come quello dei vicoli stretti di vana gloria

Rit

Angelo barbone anima un cartone Angelo al capolinea fuori la stazione Angelo

cielo stellato destino infame Angelo senza ali dalla fama alla fame

Angelo barbone anima un cartone Angelo chitarrista fuori la stazione

Con il suo strumento per tagliare il vento Angelo miseria e nobiltà del talento

II STROFA

Ma la nottata non passa Angelo non dorme vede Dea passare nel profumo delle

orme lei gli sorride come ogni sera a quell’ora

E il cuore pompa ancora… ancora…ancora

Angelo lurido cupido imbraccia l’arco più bello

Fatto da un elastico di una mutanda e un ombrello scocca frecce tra le fecce di

una miseria incallita mentre rispecchia la vita in una vecchia anta ingiallita

come l’oro chiuso nella gioielleria affianco al cartone protetta da allarmi da

un vigilante e un barbone

A ricordarci che c'è sempre qualcosa a separarci da altro

E di incastri di contrasti di un gioco sempre in atto

Angelo orina dietro la vetrina ori e preziosi

Bramati da donne comprati da uomini gelosi

Vede il prezzo di quel diadema mentre aggiusta la cerniera lo immagina in testa

a lei in un’altra vita un’altra sera

Rit

III STROFA

È sveglia la notte Angelo dorme un’auto frena all’improvviso quattro ragazzi lo

assalgono lo picchiano in viso

Bastoni ai barboni urlano pazzi assetati di sangue

Violenza gratuita spranghe su una società che langue

Angelo è nero di rabbia lividi miseria e paura rivide parti di vita in tournee

in una partitura quando un’altra auto frena sente una sirena

I colpi farsi meno forti e sparire dalla schiena

Sente i passi dei ragazzi disperdersi nel vuoto come quello che li ha avvolti

in giochi senza scopo trema al tocco di una mano che lo rassicura

È Cesare il vigilante nella sua giacca scura

Angelo in un letto d’ospedale con le ossa rotte ringrazia l’amico che gli porta

del the ogni notte e sorride nel ricordo di lei in teatro quella serata e si fa

forza perché «addà passà a nuttata»

Rit

ik STROF

Borstelige baard engel onverzorgd zweet en pis

Dubbel zicht na een smeuïge dubbele whisky

Animeert een kartonnen televisie van veertig inch

Waar Simone tot elf uur tekenfilms kijkt

Angelo zwerver van het station oprechte blik iedereen weet wie niemand is

hij weet echt dat hij rond en rond gaat als de nacht valt

Liggend op zijn zij gewikkeld in kapotte dekens

Angelo gestolen door Volpe en zijn kat

En uit een clausule op pagina 12 van dat contract herinner je je in overeenkomsten van een gelovige

instrument

Waarmee het ellende en een wrede wind snijdt

Angelo kent de gezichten van ellende en adel

De meest treurige onverwachte gebeurtenissen van het monopolie van de mensheid zijn de prijs van de tol

park van overwinning zoals dat van de smalle steegjes van ijdele glorie

Vertraging

Angelo Barbone animeert een cartoon Angelo bij het eindpunt buiten het Angelo-station

sterrenhemel berucht lot Engel zonder vleugels van roem tot honger

Angelo Barbone animeert een cartoon Angelo-gitarist buiten het station

Met zijn instrument om de wind te snijden Angelo ellende en adel van talent

II STROFA

Maar de nacht gaat niet voorbij Angelo slaapt niet ziet Dea passeren in de geur van de

voetstappen lacht ze naar hem zoals elke avond op dat moment

En het hart pompt weer... nog een keer... nog een keer

Cupido smerige engel houdt de mooiste boog vast

Gemaakt van een rubberen band van een broek en een paraplu schiet pijlen tussen de droesem van

een verharde ellende terwijl het leven weerspiegeld wordt in een oude vergeelde deur

zoals het goud opgesloten in de sieraden naast het karton beschermd door alarmen van

een burgerwacht en een zwerver

Om ons eraan te herinneren dat er altijd iets is dat ons van een ander scheidt

En van in elkaar grijpende contrasten van een spel dat altijd bezig is

Angelo gluurt achter de vitrine met goud en kostbare voorwerpen

Begeerd door vrouwen gekocht door jaloerse mannen

Hij ziet de prijs van die tiara terwijl hij de rits vastmaakt en beeldt zich die in zijn hoofd in

aan haar in een ander leven een andere avond

Vertraging

III STROFA

Ze is 's nachts wakker Angelo slaapt een auto remt plotseling vier jongens

ze vallen aan en slaan hem in zijn gezicht

Stokken aan zwervers schreeuwen bloeddorstige gekken

Gratis geweld verboden voor een wegkwijnende samenleving

Angelo is zwart van woede, blauwe plekken, ellende en angst, hij zag delen van zijn leven op tournee

in een partituur wanneer een andere auto remt hoort hij een sirene

De slagen worden minder hard en verdwijnen van achteren

Hij hoort de voetstappen van de jongens zich verspreiden in de leegte zoals degene die hen omhulde

in doelloze spelletjes beeft hij bij de aanraking van een geruststellende hand

Het is Caesar de burgerwacht in zijn donkere jas

Angelo in een ziekenhuisbed met gebroken botten bedankt de vriend die hem brengt

elke avond thee en lacht ter nagedachtenis aan haar die avond in het theater en het is klaar

kom op want "addà passà a nuttata"

Vertraging