Я всю жизнь буду ждать тебя - Андрей Ковалев

На картах мира меня не найдешь и будет молчать телефон.

Закончится праздник, его не вернешь, и время рвануть на обгон.

Скажешь «прости, се ля ви», ревность-гиена грызет мою боль.

Осколками нежность остынет в крови.

Окно, подоконник, до неба рукой.

Припев:

Я всю жизнь буду ждать тебя, как святыню любовь беречь.

От холодного злого огня, от пустых и ненужных встреч.

Я тебя разлюбить не смог и тоску не залить вином.

Но я верю, хоть мир жесток — лед растает в сердце твоем.

Летят самолеты, спешат поезда, на трассах сплошной застой.

Где-то погасла моя звезда и я для тебя чужой.

Портрет Че Гевары на белой стене, стакан на столе пустой.

«Последняя осень"останется мне. Окно, подоконник, до неба рукой.

Припев:

Я всю жизнь буду ждать тебя, как святыню любовь беречь.

От холодного злого огня, от пустых и ненужных встреч.

Я тебя разлюбить не смог и тоску не залить вином.

Но я верю, хоть мир жесток — лед растает в сердце твоем.

Я всю жизнь буду ждать тебя, как святыню любовь беречь.

От холодного злого огня, от пустых и ненужных встреч.

Я тебя разлюбить не смог и тоску не залить вином.

Но я верю, хоть мир жесток — лед растает в сердце твоем.

В сердце твоем.

В сердце твоем.

Je zult me ​​niet vinden op de wereldkaarten en de telefoon zal stil zijn.

De vakantie eindigt, je geeft hem niet terug en het is tijd om je te haasten om in te halen.

Je zegt "Het spijt me, se la vie", hyena-jaloezie knaagt aan mijn pijn.

Fragmenten van tederheid zullen afkoelen in het bloed.

Raam, vensterbank, naar de hemel met een hand.

Refrein:

Ik zal mijn hele leven op je wachten, als een heilig ding om de liefde te beschermen.

Van koud kwaad vuur, van lege en onnodige vergaderingen.

Ik kon niet stoppen met van je te houden, en ik kon mijn angst niet vullen met wijn.

Maar ik geloof dat, ook al is de wereld wreed, het ijs in je hart zal smelten.

Vliegtuigen vliegen, treinen razen, de wegen staan ​​volledig stil.

Ergens is mijn ster uitgegaan en ik ben een vreemde voor je.

Een portret van Che Guevara op een witte muur, een leeg glas op tafel.

"Afgelopen herfst" zal voor mij blijven. Een raam, een vensterbank, met een hand naar de hemel.

Refrein:

Ik zal mijn hele leven op je wachten, als een heilig ding om de liefde te beschermen.

Van koud kwaad vuur, van lege en onnodige vergaderingen.

Ik kon niet stoppen met van je te houden, en ik kon mijn angst niet vullen met wijn.

Maar ik geloof dat, ook al is de wereld wreed, het ijs in je hart zal smelten.

Ik zal mijn hele leven op je wachten, als een heilig ding om de liefde te beschermen.

Van koud kwaad vuur, van lege en onnodige vergaderingen.

Ik kon niet stoppen met van je te houden, en ik kon mijn angst niet vullen met wijn.

Maar ik geloof dat, ook al is de wereld wreed, het ijs in je hart zal smelten.

In je hart.

In je hart.