Das kleine Haus - Andreas Gabalier

Es steht ein Häuschen im Wald in der Wiese,

es steht da schon seit ein paar Hundert Jahren,

Was kann das Häuschen nicht alles noch wissen,

und erzählen, wie es einstmal war.

Da steht ein Häuschen im Wald in der Wiese,

die schönsten Blümchen blüh'n drumherum.

Es steht leer und fällt fast auseinander,

verlassen, und kein Mensch weiß warum.

Da steht ein Häuschen im Wald in der Wiese,

vor der Tür rauscht der Mühlbach vorbei.

Kleine Kinder spielen vor’m Haus so für sich.

das kleine Glück soll für immer so sein.

Da sind die Freunde und die Gäste aus der Ferne,

die Tag und Nacht so einherspazier’n.

Vor der Tür ist ein kleines Laternchen,

und einer in die Warmstube führt.

In dem Häuschen im Wald in der Wiese,

hat die Jause für den Hunger gerade gereicht.

Im Herrgott seinem Winkel war eine Kerze,

umsungen, das war voller Freud'.

In dem Häuschen im Wald war eine Werkstatt,

Wo ein Mann vor seinem Lindenholz sitzt.

Der mit einem Fettel in der Hand und die kernigsten Hände,

die man kennt, an einem Kleiderhaken schnitzt.

Jetzt hab’n sie das Häuschen im Wald niedergerissen,

das da gestanden hat seit ein paar Hundert Jahren.

nur noch gemäht wird jetzt auf der Wiese.

Bald weiß keiner mehr, wie schön es mal dort war

Er is een huisje in het bos in de wei,

het is er al een paar honderd jaar,

Wat kan het kleine huis nog meer niet weten?

en vertellen hoe het vroeger was.

Er is een huisje in het bos in de wei,

de mooiste bloemen bloeien overal.

Het staat leeg en valt bijna uit elkaar,

verlaten en niemand weet waarom.

Er is een huisje in het bos in de wei,

de molenstroom raast voor de deur voorbij.

Kleine kinderen spelen alleen voor het huis.

het kleine geluk zou voor altijd zo moeten zijn.

Er zijn de vrienden en de gasten van ver,

die dag en nacht rondslenteren.

Voor de deur hangt een kleine lantaarn,

en een leidt naar de warme kamer.

In het huisje in het bos in de wei,

de snack was net genoeg voor de honger.

In de hoek van de Here God was een kaars,

omarmd, dat was vol vreugde.

In het huisje in het bos was een werkplaats

Waar een man voor zijn lindenhout zit.

Degene met een knokkelkop en de zwaarste handen,

dat je weet, kerft op een kapstok.

Nu braken ze het huisje in het bos af,

die daar al een paar honderd jaar staat.

er wordt nu alleen gemaaid op de weide.

Straks weet niemand meer hoe leuk het daar was