Giordano: Andrea Chénier / Act 4 - Vicino a te s'acqueta - Andrea Bocelli, Ana María Martínez, New York Philharmonic Orchestra

Vicino a te s’acqueta l’irrequieta anima mia;

tu sei la meta d’ogni desio, d’ogni sogno, d’ogni poesia!

Entro il tuo sguardo l’iridescenza

scerno degli spazi infiniti.

Ti guardo;

in questo fiotto verde

di tua larga pupilla erro coll’anima.

Per non lasciarti son qui;

non è un addio!

Vengo a morire con te!

Finì il soffrire!

La morte nell’amarti!

Ah!

Chi la parola estrema delle labbra raccoglie, è Lui, l’amor!

Tu sei la meta dell’esistenza mia!

Il nostro è amore d’anime!

Il nostro!

amore d’anime!

Salvo una madre.

Maddalena all’alba

ha un nome per la morte: Idia Legray.

Vedi!

la luce incerta del crepuscolo giù

pe’squallidi androni già lumeggia.

Abbracciami!

Baciami!

Amante!

Orgoglio di bellezza!

Trionfo tu, del’anima!

Il tuo amor, sublime amante, è mare, è ciel,

luce di sole e d’astri.

È il mondo!

Amante!

La nostra morte è il trionfo dell’amor!

La nostra morte è il trionfo dell’amor!

Ah benidico, la sorte!

Nell’ora che si muor eterni diveniamo!

Morte!

Infinito!

Amore!

Amore!

È la morte!

È la morte!

Ella vien col sole!

Ella vien col mattino!

Ah, viene come l’aurora!

Col sole che la indora!

Ne viene a noi dal cielo,

entro un vel di rose e viole!

Amor!

Amor!

Infinito!

Andrea Chénier!

Son io!

Idia Legray!

Son io!

Viva la morte insiem!

Bij jou komt mijn rusteloze ziel tot rust;

jij bent het doel van elk verlangen, van elke droom, van elk gedicht!

Irisatie in je blik

scerno van oneindige ruimtes.

Ik kijk naar jou;

in deze groene stroom

van je brede pupil vergis ik me met de ziel.

Om je niet te verlaten, ben ik hier;

het is geen afscheid!

Ik kom om met jou te sterven!

Het lijden eindigde!

Dood door van je te houden!

Ah!

Wie het extreme woord van de lippen verzamelt, is hij, liefde!

Jij bent het doel van mijn bestaan!

Onze liefde is de zielen!

Ons!

liefde voor zielen!

Behalve een moeder.

Magdalena bij zonsopgang

heeft een naam voor de dood: Idia Legray.

Zie je!

het onzekere licht van de schemering neer

voor de smerige gangen benadrukt het al.

Omhels me!

Kus me!

Minnaar!

Trots op schoonheid!

Triomf u, van de ziel!

Uw liefde, sublieme minnaar, is zee, is de hemel,

zonlicht en sterren.

Het is de wereld!

Minnaar!

Onze dood is de triomf van de liefde!

Onze dood is de triomf van de liefde!

Ach benidico, het lot!

In het uur dat we sterven worden we eeuwig!

Dood!

Oneindigheid!

Dol zijn op!

Dol zijn op!

Het is de dood!

Het is de dood!

Ze komt met de zon!

Ze komt met de ochtend!

Ach, het komt als de dageraad!

Met de zon die het verguldt!

Het komt tot ons uit de hemel,

binnen een sluier van rozen en viooltjes!

Dol zijn op!

Dol zijn op!

Oneindigheid!

Andrea Chenier!

Ik ben het!

Idia Legray!

Ik ben het!

Lang leve de dood samen!