Дождь - Анастасия Максимова

Что ж я надену дождь,

и я пойду к тебе, а ты меня не ждешь.

Да.

я не совсем мечта,

и я совсем не та,

кого ты бережешь.

Спросишь, увидев, -что эти капли?

слезы твои?

девочка.

Нет, засмеюсь я,

ведь это же просто дождь на себя надела я.

Самой красивой и самой счастливой казаться тебе хотела я,

а ты просто двери закрыл предо мной,

сказав: как здесь мокро от дождя.

А потом бежала я, не помнила куда,

сгорая от стыда.

И. с себя срывала дождь,

но оставалась всеж вся мокрая от слез.

А люди спросили,

что это капли дрожат на тебе?

Девочка.

Я засмеялась ведь это же просто дождь на себя надела я.

Самой красивой и самой счастливой казаться Ему хотела я,

А Он просто двери закрыл предо мной,

сказав: как здесь мокро от дождя.

Что ж я надену дождь.

И я пойду к тебе.

А ты и не поймешь.

Чтож.

Я надену дождь.

И я приду к тебе.

А ты и не поймешь.

Nou, ik zal de regen aantrekken

en ik zal naar je toe gaan, maar je wacht niet op mij.

Ja.

Ik ben niet echt een droom

en ik ben helemaal niet hetzelfde

wie bescherm je.

Je vraagt, als je ziet, wat zijn deze druppels?

jouw tranen?

meisje.

Nee, ik lach

het is tenslotte gewoon regen die ik mezelf opdoe.

Ik wilde aan je verschijnen als de mooiste en gelukkigste,

en je deed net de deuren voor me dicht,

zeggende: wat is het hier nat van de regen.

En toen rende ik, ik wist niet meer waar,

brandend van schaamte.

Ik scheurde de regen af,

maar ze bleef helemaal nat van de tranen.

En mensen vroegen

wat trillen deze druppels op je?

Meisje.

Ik lachte omdat het gewoon regen was die ik mezelf aandeed.

Ik wilde voor Hem de mooiste en gelukkigste lijken,

En Hij sloot gewoon de deuren voor me,

zeggende: wat is het hier nat van de regen.

Nou, ik zal de regen aantrekken.

En ik zal naar je toe gaan.

En je zult het niet begrijpen.

We zullen.

Ik zal regen aantrekken.

En ik kom naar je toe.

En je zult het niet begrijpen.