Dresser Drawer - Amos Lee

The phone rings

And I don’t care who it is that is calling

You moved our things from ours to his

While outside the snow is falling

The wedding band that meant so much

Signified our blessed vow

Like coffee spills and unpaid bills and all my pills

It’s in a dusty dresser drawer now

I watched these trees from green to brown

Suddenly this small town has gotten smaller

The arctic breeze it sings to me, and says now look

Any fool can go out and walk on water

I shoulda known that time alone

Would only serve to break you down

Don’t know why I sit and stare at that damn thing sitting there

In a dusty dresser drawer now

Snow has turned to water

To please the trees

And cheer up that late bloomer

While I’m sipping on a beer counting down another year

Couldn’t come a second sooner

I wonder how easily that ring it slid off of your finger

Did you stop for a moment

Let the memory of us linger

Or was it just an afterthought

Like casting water from a bow

I’m past the point of crying

For a love that lies there dying

In a dusty dresser drawer now

It’s such a goddamn shame

Right next to your picture frame

In a dusty dresser drawer now

If anybody asks me what I think, that love is for now, I’ll tell them

Look in a dusty dresser drawer now

De telefoon gaat

En het kan me niet schelen wie het is die belt

Je hebt onze spullen van de onze naar de zijne verplaatst

Terwijl buiten de sneeuw valt

De trouwring die zoveel betekende

Betekende onze gezegende gelofte

Zoals gemorste koffie en onbetaalde rekeningen en al mijn pillen

Het ligt nu in een stoffige ladekast

Ik zag deze bomen van groen naar bruin

Plots is dit stadje kleiner geworden

De arctische bries die het voor me zingt en zegt: kijk nu

Elke dwaas kan naar buiten gaan en over het water lopen

Ik had die tijd alleen moeten weten

Zou alleen dienen om je kapot te maken

Ik weet niet waarom ik zit te staren naar dat verdomde ding dat daar zit

Nu in een stoffige ladekast

Sneeuw is water geworden

Om de bomen te plezieren

En vrolijk die laatbloeier op

Terwijl ik nip van een biertje tel ik weer een jaar af

Kon geen seconde eerder komen

Ik vraag me af hoe gemakkelijk die ring van je vinger gleed

Ben je even gestopt?

Laat de herinnering aan ons blijven hangen

Of was het slechts een bijzaak?

Zoals water uit een boog werpen

Ik ben voorbij het punt van huilen

Voor een liefde die daar ligt te sterven

Nu in een stoffige ladekast

Het is zo verdomd jammer

Direct naast je fotolijst

Nu in een stoffige ladekast

Als iemand me vraagt ​​wat ik denk, dat liefde voor nu is, zal ik het ze vertellen

Kijk nu in een stoffige ladekast