Les Ruches Malades - Amesoeurs

Flnant au pied des ruches grises,

Je lve les yeux

Vers un ciel qui de son bleu

Inhabit me cloue terre;

Plus absent que moi encore…

Dans la vie que je mne

Chaque jour se ressemble

Et gupe parmi gupes,

J’ai offert mes ailes

Aux bons plaisirs des reines imbciles.

La nuit et ses lueurs glaciales

Ont transform la ruche malade

En un beau palais de cristal;

Puis au petit matin,

Le soleil dvoile les plaies obscnes

De ces mgapoles tentaculaires

Don’t le venin et les puanteurs

Ettouffent et violent les mes

Qu’elles gardent en leur sein.

Loungen aan de voet van de grijze bijenkorven,

ik zoek op

Naar een hemel die blauw is

Bewonen nagelt me ​​aan de grond;

Nog meer afwezig dan ik...

In het leven dat ik leid

Elke dag is hetzelfde

En wesp tussen wespen,

Ik bood mijn vleugels aan

Tot de goede genoegens van dwaze koninginnen.

De nacht en zijn ijzige gloed

Heb de zieke bijenkorf getransformeerd

In een prachtig paleis van kristal;

Toen in de vroege ochtend,

De zon onthult de obscene wonden

Van deze uitgestrekte steden

Niet het gif en de stank

Smoor en verkracht mijn zielen

Die ze binnen houden.