Их носить земля устала - Амбер

На заре позабытых эпох, когда мир был ещё молодым,

На Земле средь людей жил великий народ — гордых витязей племя.

Только стало угодно судьбе честь Меча на гроши разменять

И оставить нам о них лишь память,

Только мифы о них говорят.

То ли их уже носить земля устала,

То ли стали нужней там, за Краем.

Тех, кого когда-то воинами звали,

Принимала земля сырая.

Перестала на солнце сиять сталь доспехов и тысяч клинков,

Уходили, эпоху с собой унося, провожало их Время.

На закате истлевших веков завершили последний поход.

С той поры хранит седая Вечность только эхо затихших шагов.

То ли их уже носить земля устала,…

Старый миф словно лопнул по швам — и Безумие хлынуло в мир,

И, танцуя на прахе убитых богов, строит новую веру.

Честь и Доблесть уже не в цене.

И мечей не рождает Металл,

И Металл звучал совсем иначе, нынче стал он лишь звоном монет.

То ли их уже носить земля устала,…

Aan het begin van vergeten tijdperken, toen de wereld nog jong was,

Op aarde leefde een groot volk onder de mensen - een stam van trotse ridders.

Alleen was het een lust voor het lot om de eer van het Zwaard in te ruilen voor centen

En laat ons slechts een herinnering aan hen na,

Alleen mythen spreken over hen.

Of de aarde er nu al genoeg van heeft ze te dragen,

Of ze werden meer nodig daar, voorbij de Edge.

Degenen die ooit krijgers werden genoemd,

Aanvaard de aarde vochtig.

Het staal van harnassen en duizenden bladen stopten met schijnen in de zon,

Ze vertrokken, namen het tijdperk met zich mee, de tijd zag ze af.

Bij de zonsondergang van vergane eeuwen werd de laatste campagne voltooid.

Sindsdien heeft de grijsharige Eternity alleen de echo van gedempte stappen bewaard.

Of de aarde het nu al zat is om ze te dragen, ...

De oude mythe leek uit zijn voegen te barsten - en de waanzin stroomde de wereld in,

En, dansend op de as van de gedode goden, bouwt hij een nieuw geloof op.

Eer en moed zijn niet langer in prijs.

En metaal baart geen zwaarden,

En Metal klonk heel anders, nu is het alleen het geluid van munten geworden.

Of de aarde het nu al zat is om ze te dragen, ...