Родина - [AMATORY]

Боже, сколько лет я иду, но не сделал и шаг.

Боже, сколько дней я ищу то, что вечно со мной.

Сколько лет я жую вместо хлеба сырую любовь,

Сколько жизни в висок мне плюет

Вороненым стволом долгожданная даль!

Черные фары у соседних ворот,

Лютики, наручники, порванный рот.

Сколько раз, покатившись, моя голова

С переполненной плахи летела сюда, где

Родина.

Еду я на родину,

Пусть кричат – уродина,

А она нам нравится,

Хоть и не красавица,

К сволочи доверчива,

А ну, а к нам — тра-ля-ля-ля-ля-ля-ля-ля-ля-ля-ля-ля…

Эй – начальник!…

Боже, сколько правды в глазах государственных шлюх!

Боже, сколько веры в руках отставных палачей!

Ты не дай им опять закатать рукава,

Ты не дай им опять закатать рукава

Суетливых ночей.

Черные фары у соседних ворот,

Лютики, наручники, порванный рот.

Сколько раз, покатившись, моя голова

С переполненной плахи летела сюда, где

Родина.

Еду я на родину,

Пусть кричат – уродина,

А она нам нравится,

Спящая красавица,

К сволочи доверчива,

А ну, а к нам — тра-ля-ля-ля-ля-ля-ля-ля-ля-ля-ля-ля…

Эй – начальник!…

Из-под черных рубах рвется красный петух,

Из-под добрых царей льется в рты мармелад.

Никогда этот мир не вмещал в себе двух:

Был нам богом отец, ну а чертом...

God, hoeveel jaar heb ik gelopen, maar ik heb geen stap gezet.

God, hoeveel dagen heb ik gezocht naar wat voor eeuwig bij mij is.

Hoeveel jaar heb ik rauwe liefde gekauwd in plaats van brood,

Hoeveel leven spuugt er in mijn tempel

Met een geblauwd vat, de langverwachte afstand!

Zwarte koplampen bij de volgende poort

Boterbloemen, handboeien, gescheurde mond.

Hoe vaak, rollend, mijn hoofd

Van een overvol hakblok vloog hierheen, waar

Moederland.

Ik ga naar mijn vaderland

Laat ze schreeuwen - lelijk

En we vinden haar leuk

Hoewel niet mooi

De klootzak vertrouwen

En goed, en voor ons - tra-la-la-la-la-la-la-la-la-la-la-la ...

Hé baas!...

God, hoeveel waarheid in de ogen van staatshoeren!

God, hoeveel geloof is er in de handen van gepensioneerde beulen!

Laat ze de mouwen niet meer opstropen

Laat ze de mouwen niet meer opstropen

Drukke nachten.

Zwarte koplampen bij de volgende poort

Boterbloemen, handboeien, gescheurde mond.

Hoe vaak, rollend, mijn hoofd

Van een overvol hakblok vloog hierheen, waar

Moederland.

Ik ga naar mijn vaderland

Laat ze schreeuwen - lelijk

En we vinden haar leuk

Schone Slaapster,

De klootzak vertrouwen

En goed, en voor ons - tra-la-la-la-la-la-la-la-la-la-la-la ...

Hé baas!...

Van onder de zwarte hemden wordt een rode haan gescheurd,

Marmelade stroomt in de mond van goede koningen.

Deze wereld heeft er nooit twee gehad:

Onze vader was God, nou ja, naar de hel...