Mutilated Marvel - Alterbeast

This abomination pieced with the flesh of the fallen a walking horror alone in

darkness terrified creation of mine

A perversion of life you’ve become my subject of the deceased buried in dirt

and forgotten they will forget you no more currents that flow through your

corpse give life

To the beating sack in your chest this monstrosity wakes from its rest

On this night to the graveyard i walk worm riddled canvases strewn in every

plot dissecting perfecting this dying art reanimate the heart

A voice mutters in the dark an archaic representation of life bleak words like

that of a child born from madness now strapped down his wounds sewn shut

electricity coursing through veins mutilated marvel behold

This abomination pieced with the flesh of the fallen a walking horror alone in

darkness terrified creation of mine

A perversion of life you’ve become my subject of the deceased buried in dirt

and forgotten they will forget you no more currents that flow through your

corpse give life

To the beating sack in your chest this monstrosity wakes from its rest

On this night to the graveyard i walk worm riddled canvases strewn in every

plot dissecting perfecting this dying art reanimate the heart

Deze gruwel samengevoegd met het vlees van de gevallenen een wandelende horror alleen in

duisternis doodsbange schepping van mij

Een perversie van het leven, je bent mijn onderwerp geworden van de overledene begraven in het vuil

en vergeten dat ze je zullen vergeten geen stromingen meer die door je

lijk geeft leven

Door de kloppende zak in je borst ontwaakt dit monster uit zijn rust

Op deze nacht naar het kerkhof loop ik met wormen doorzeefde doeken die in elke

plot ontleed het perfectioneren van deze stervende kunst reanimeer het hart

Een stem mompelt in het donker een archaïsche weergave van sombere woorden als:

die van een kind geboren uit waanzin nu vastgebonden zijn wonden dichtgenaaid

elektriciteit stroomt door aderen verminkt wonder zie!

Deze gruwel samengevoegd met het vlees van de gevallenen een wandelende horror alleen in

duisternis doodsbange schepping van mij

Een perversie van het leven, je bent mijn onderwerp geworden van de overledene begraven in het vuil

en vergeten dat ze je zullen vergeten geen stromingen meer die door je

lijk geeft leven

Door de kloppende zak in je borst ontwaakt dit monster uit zijn rust

Op deze nacht naar het kerkhof loop ik met wormen doorzeefde doeken die in elke

plot ontleed het perfectioneren van deze stervende kunst reanimeer het hart