Lava - Alkistis Protopsalti

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

απ' όνειρο βαθύ

κι ό, τι φτιάχνει τα βουνά

κλαίει να γεννηθεί

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

εφτά γενιές σβηστό

Λάβα μου, λάβα μου

αίμα μου ζεστό

Κάτι λίγοι συγγενείς

ξαδέρφια μακρινά

πες μου αν έμεινε κανείς

για μας τα πετεινά

Κάτι λίγοι συγγενείς

στα έγκατα του νου

Λάβα μου, λάβα μου

σώμα τ' ουρανού

Εγώ το φως μετάλαβα

κι εκεί σε πάει η καρδιά συνήθως

Υπ' όψιν μου δεν τα 'λαβα

του κόσμου τα χλωμά

Κατάλαβα

Εγώ το φως μετάλαβα

κι αντέχω τη φωτιά

στο στήθος

Υπ' όψιν μου δεν τα 'λαβα

του κόσμου τα χλωμά

κατάλαβα

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

απ' όνειρο βαθύ

κι ό, τι φτιάχνει τα βουνά

κλαίει να γεννηθεί

Σαν ηφαίστειο που ξυπνά

εφτά γενιές σβηστό

Λάβα μου, λάβα μου

δάκρυ από Χριστό

Εγώ με λάβα τα 'λαβα

αυτά που λέει κρυφά το πλήθος

κι ας μοιάζαν θεοπάλαβα

τα αχ των ζωντανών

κατάλαβα

Als een vulkaan die wakker wordt

uit een diepe droom

en alles wat de bergen maakt

huilt om geboren te worden

Als een vulkaan die wakker wordt

zeven generaties af

Mijn lava, mijn lava

mijn bloed is warm

Een paar familieleden

neven weg

vertel me of er iemand is gebleven?

voor ons de hanen

Een paar familieleden

in de ingewanden van de geest

Mijn lava, mijn lava

lichaam van de hemel

Ik heb het licht ontvangen

en daar gaat je hart meestal naar toe

In mijn gedachten heb ik ze niet genomen

van de bleke wereld

begrepen

Ik heb het licht ontvangen

en ik kan het vuur weerstaan

Op de borst

In mijn gedachten heb ik ze niet genomen

van de bleke wereld

begrepen

Als een vulkaan die wakker wordt

uit een diepe droom

en alles wat de bergen maakt

huilt om geboren te worden

Als een vulkaan die wakker wordt

zeven generaties af

Mijn lava, mijn lava

traan van Christus

ik neem de lava

wat de menigte stiekem zegt

ook al leken ze op godinnen

de ah van de levenden

begrepen