Kernel Panic - Alkaloid

The mind is willing

But the flesh is stuck in evolution’s lazy stride

The vision dies, the door is locked

Time and again, the dream’s denied

Abjure the somatic tether

That binds our world together

Conjure flesh under will

Spin, spin go the baryons

Round and round, a ballet in stasis

Unchanging, they carry on

Lest chance and law start trading places

And lysergic amino acids levitate

Free and placid

Elevate the yoke of our physique

A new wind howls

Through the gallery of thoughts

Athwart reality

Kernel panic erupts in synaptic galaxies

When descending deep enough

Into the heart of what we are

One soon discovers matter’s bluff:

Stuff is made from nothing at all

A creature of habit is our universe

Profound the terror

Of the atom, the molecule, the cell

When faced with change;

To desire it — perverse

Invoking it — an inconceivable hell

Until being dies and becoming awakens

De geest is gewillig

Maar het vlees zit vast in de luie pas van de evolutie

De visie sterft, de deur is op slot

Keer op keer wordt de droom ontkend

De somatische ketting afzweren

Dat bindt onze wereld aan elkaar

Toveren vlees onder de wil

Draai, draai, ga de baryons

Rond en rond, een ballet in stilstand

Onveranderlijk, ze gaan door

Opdat het toeval en de wet plaats gaan verhandelen

En lysergische aminozuren zweven

Vrij en rustig

Verhoog het juk van ons lichaam

Een nieuwe wind huilt

Door de galerij met gedachten

Tegen de realiteit in

Kernelpaniek breekt uit in synaptische sterrenstelsels

Als je diep genoeg afdaalt

In het hart van wat we zijn

Men ontdekt al snel de bluf van de materie:

Dingen zijn gemaakt van helemaal niets

Een gewoontedier is ons universum

Diep de terreur

Van het atoom, het molecuul, de cel

Wanneer geconfronteerd met verandering;

Om ernaar te verlangen — pervers

Het aanroepen — een onvoorstelbare hel

Tot het sterft en ontwaakt