Прорасти - Alexey Krivdin

Совсем скоро

Ложиться в сугроб на полгода

Полгода в позе эмбриона,

Но у меня есть термос — ни по чём холод

Совсем скоро

Гвоздями к прилавку надолго

Подошвой надавит на горло

Серая норма.

Бонжорно.

Раб в униформе

Совсем скоро

Выйду за грани бетонные

И оттолкнусь от опоры

Приливом притянет на берег, зря ты не веришь

Совсем скоро

Покину родные просторы

И крикнут все демоны хором:

Прощай моё первое, оставь мои нервы

Отнесите тело в место

Тело где создаст плоды

Где не будет бесполезным

Я не против прорасти

Осенняя хандра, утренний мандраж

Дрожь под горячий душ.

Её фото — винтаж

Стаж уже не пропьёшь, но нужно ловить раж

Жаль мы не попали в Эрмитаж,

Но мне по душе и твои рисунки, Даш

И напутствие, что на грядущий сон кидаешь

Знаешь.

Была брешь та ещё,

А теперь, кроме кофе, лишь ты согреваешь, когда

Пора зимовать: днём в аду, а ночью в коконе

Плеваться строками-осколками

Мечтать сбежать из системы

Много ли проку мне?

Быть растением толку нет

И в самом деле я вынужден неделями

Горбиться потерянным под наваждением

Да, ради денег, Но это лишь материя,

А главное в итоге — попасть в наш дом на дереве

Либо построить дом на дереве, либо стать этим деревом

Пустить корней империю до самой Америки

В преддверии весны мы увидим по телеку

Мои панические атаки, твои истерики

Плавно я потерял что сказать

И славно, ведь сколько может плясать

Всё вокруг этого, это вокруг всего,

А на сегодня мысли все вон

Просто

Отнесите тело в место

Тело где создаст плоды

Где не будет бесполезным

Я не против прорасти

Zeer snel

Ga zes maanden in een sneeuwbank liggen

Zes maanden in foetushouding,

Maar ik heb een thermoskan - niets kouds

Zeer snel

Nagels aan het aanrecht voor een lange tijd

De zool drukt op de keel

grijze norm.

Bongiorno.

Slaaf in uniform

Zeer snel

Ik ga verder dan de grenzen van beton

En duw af van de steun

Het tij zal je aan land trekken, je gelooft niet tevergeefs

Zeer snel

Mijn geboorteland verlaten

En alle demonen zullen in koor schreeuwen:

Vaarwel mijn eerste, verlaat mijn zenuwen

Breng het lichaam naar de plaats

Het lichaam waar het vruchten zal creëren

Waar zal niet nutteloos zijn?

Ik vind het niet erg om te ontkiemen

Herfst melancholie, ochtendkriebels

Trillen onder een warme douche.

Haar foto is vintage

Je kunt de ervaring niet wegdrinken, maar je moet de woede vangen

Het is jammer dat we niet naar de Hermitage zijn gegaan,

Maar ik hou ook van je tekeningen, Dash

En een afscheidswoord dat je gooit voor de komende droom

Je weet wel.

Er was nog een kloof

En nu, naast koffie, alleen jij warm wanneer

Het is tijd voor de winter: overdag in de hel en 's nachts in een cocon

Lijnen-scherven spugen

Dromen om aan het systeem te ontsnappen

Heb ik er veel aan?

Het heeft geen zin om een ​​plant te zijn.

En eigenlijk ben ik wekenlang gedwongen

Ineengedoken verloren onder een obsessie

Ja, voor geld, maar het is gewoon zaak

En het belangrijkste is uiteindelijk om in onze boomhut te komen

Bouw een huis aan een boom of word die boom

Leg de wortels van een imperium helemaal tot aan Amerika neer

Aan de vooravond van de lente zullen we zien op tv

Mijn paniekaanvallen, jouw driftbuien

Soepel verloor ik wat te zeggen

En leuk, want hoeveel kan dansen

Alles eromheen, het is overal omheen

En voor vandaag zijn alle gedachten eruit

Alleen maar

Breng het lichaam naar de plaats

Het lichaam waar het vruchten zal creëren

Waar zal niet nutteloos zijn?

Ik vind het niet erg om te ontkiemen