Я улетаю навсегда - Александр Яковлев

Тихо падали на землю звезды,

Ветер смешивал тушь и слезы.

Ты сегодня ушла, ничего не сказав.

Пальцы бегают в карманах куртки,

Тлеют в банке на столе окурки,

В отражении витрин закрываю глаза.

Припев:

Я улетаю навсегда в это небо, небо.

Ты погоди, не беги — будет бабье лето.

Я оставляю навсегда, я летаю, таю.

В белых облаках тебя, я знаю, я узнаю.

Тихо капает вода из крана,

Свет луны разлился у дивана.

Ты сегодня ушла, ничего не сказав.

И отвлечь себя как будто нечем,

Может, завтра утром станет легче.

Раскрывая окно, закрываю глаза.

Припев.

De sterren vielen stil naar de aarde,

De wind mengde inkt en tranen.

Je bent vandaag vertrokken zonder iets te zeggen.

Vingers lopen in jaszakken,

Sigaretten smeulen in een pot op tafel,

In de weerspiegeling van de etalages sluit ik mijn ogen.

Refrein:

Ik vlieg voor altijd in deze lucht, lucht.

Wacht maar, niet rennen - er komt een Indian Summer.

Ik vertrek voor altijd, ik vlieg, ik smelt.

In witte wolken, ik ken je, ik herken je.

Rustig druppelend water uit de kraan,

Het licht van de maan viel over de bank.

Je bent vandaag vertrokken zonder iets te zeggen.

En alsof er niets is om je mee af te leiden,

Misschien is het morgenochtend makkelijker.

Ik open het raam en sluit mijn ogen.

Refrein.