Я ненавижу эту жизнь - Александр Кэтлин

1. Я ненавижу эту жизнь, я в ней сегодня без тебя,

Я отделяюсь от неё, я остаюсь один.

Я прихожу к себе домой, не замечая никого,

Я ложусь на диван, закрываю глаза.

Я вспоминаю те дни, когда мы были вдвоём,

Говорю тебе: «Привет», говорю тебе: «Пока»,

Я говорю с тобой, говорю с тобой.

А рядом нет никого, кто остановит меня,

Я сам себе кричу: «Нет., нет., нет.».

Пр-в:

А всё же — да,

Уйдёт из жизни всё, что связано с тобой.

Как белой чайки крик летящей за спиной.

Как жёлтый лист упавшей осенью моей.

Как чёрный дым, который превратится в дождь…

2. Сегодня я уже не тот, я не пишу тебе стихов,

Я не дарю тебе цветы, не мечтаю о любви,

Не иду к тебе домой, не касаюсь губ твоих,

Не смотрю в твои глаза, — невыносима мысль о них.

Оборвала ты это всё, только я в который раз

Говорю тебе: «Привет», говорю тебе: «Пока»,

Я говорю с тобой, говорю с тобой.

А рядом нет никого, кто остановит меня,

Я сам себе кричу: «Нет., нет., нет.».

Пр-в:

А всё же — да,

Уйдёт из жизни всё, что связано с тобой.

Как белой чайки крик летящей за спиной.

Как жёлтый лист упавшей осенью моей.

Как чёрный дым, который превратится в дождь…

Как чёрный дым, который превратится в дождь…

Как чёрный путь, который превратится в крест…

1. Ik haat dit leven, ik zit er vandaag in zonder jou,

Ik scheid me van haar, ik blijf alleen.

Ik kom naar mijn huis zonder iemand op te merken,

Ik ga op de bank liggen, sluit mijn ogen.

Ik herinner me die dagen dat we samen waren,

Ik zeg je "Hallo", ik zeg je "Dag"

Ik praat tegen jou, ik praat tegen jou.

En er is niemand in de buurt om me te stoppen,

Ik roep tegen mezelf: "Nee., nee., nee."

Pr-in:

En toch - ja,

Alles wat met jou te maken heeft, zal je leven verlaten.

Als een witte zeemeeuw die achter je aan vliegt.

Als een geel blad van mijn gevallen herfst.

Als zwarte rook die in regen verandert...

2. Vandaag ben ik niet meer dezelfde, ik schrijf geen poëzie voor jou,

Ik geef je geen bloemen, ik droom niet van liefde,

Ik ga niet naar je huis, ik raak je lippen niet aan,

Ik kijk niet in je ogen - de gedachte aan hen is ondraaglijk.

Je sneed het allemaal af, alleen ik nog een keer

Ik zeg je "Hallo", ik zeg je "Dag"

Ik praat tegen jou, ik praat tegen jou.

En er is niemand in de buurt om me te stoppen,

Ik roep tegen mezelf: "Nee., nee., nee."

Pr-in:

En toch - ja,

Alles wat met jou te maken heeft, zal je leven verlaten.

Als een witte zeemeeuw die achter je aan vliegt.

Als een geel blad van mijn gevallen herfst.

Als zwarte rook die in regen verandert...

Als zwarte rook die in regen verandert...

Als een zwart pad dat in een kruis zal veranderen...