La Fábula Del Angelito - Alejandro Lerner

Desde una estrella muy blanca el lo solía mirar

Todos lo han visto ahora todos lo han visto ya

El angelito no entiende y se va

Nadie comprende sus alas cansadas

Nadie lo escucha llorar

Todos admiran su túnica blanca

Todos se la quieren llevar

Y el angelitos se escapa lejos de la humanidad

Donde están las palabras donde estarán

Niño triste juega lejos que el cielo te sirva de hogar

Que todas las aves te arrullen de noche

Que anda te impida soñar

Paso el invierno y las estrellas claras

El ángel nunca volvió a volar

Su manto blanco y sus alas plateadas

Las han llevado a la ciudad

Y miles de Ángeles lo buscaron

Vinieron desde una estrella pequeña

Y lo encontraron desnudo sobre la hierba fresca

Van een heel witte ster keek hij ernaar

Iedereen heeft het nu gezien, iedereen heeft het al gezien

De kleine engel begrijpt het niet en gaat weg

Niemand begrijpt haar vermoeide vleugels

niemand hoort hem huilen

Iedereen bewondert zijn witte gewaad

Iedereen wil het hebben

En de engeltjes ontsnappen ver van de mensheid

Waar zijn de woorden, waar zullen ze zijn?

Verdrietig kind speelt ver weg, moge de lucht je thuis zijn

Mogen alle vogels je 's nachts in slaap wiegen

Wat is het dat je ervan weerhoudt om te dromen?

Ik breng de winter door en de heldere sterren

De engel is nooit meer gevlogen

Zijn witte mantel en zijn zilveren vleugels

Ze hebben ze naar de stad gebracht

En duizenden engelen zochten naar hem

Ze kwamen van een kleine ster

En ze vonden hem naakt op het verse gras