Pan Y Circo - Alejandro Filio

Yo no pregunto cuándo, sino hasta dónde,

aguantará este pueblo que se desangra.

Este pueblo callado de buenos hombres

que su dios ha premiado con la esperanza.

Yo no pregunto quién sino porqué causa

se ha dormido el vigía mientras asaltan.

Yo no pregunto cuántos habrán caído

en aquellas batallas que hay en la historia,

ni porqué a las estatuas en este sitio

han tapado sus bocas lazos de gloria.

Que venga el pan y el circo para los pobres

y ese monstruo nos trague con su censura,

no sea que se despierten los ideales,

se nos caiga el telón,

se nos caiga el telón,

y salga la basura.

No sé quién ha corrido por la canasta

ni pretendo saber dónde se ha metido,

mas tendrá que salir como toda rata

le aplastará una escoba para partirlo.

Ik vraag niet wanneer, maar hoe ver,

zal deze bloedende stad doorstaan.

Deze rustige stad van goede mannen

die hun god met hoop heeft beloond.

Ik vraag niet wie, maar waarom oorzaak?

de uitkijk is tijdens de aanval in slaap gevallen.

Ik vraag niet hoeveel er zullen zijn gevallen

in die veldslagen die in de geschiedenis zijn,

noch waarom naar de standbeelden op deze plek?

Ze hebben hun monden vastgebonden met boeien van heerlijkheid.

Laat het brood en het circus komen voor de armen

en dat monster slokt ons op met zijn censuur,

opdat idealen niet worden gewekt,

het gordijn valt op ons,

het gordijn valt op ons,

en de vuilnis buiten zetten.

Ik weet niet wie er naar de basket is gelopen

ik pretendeer ook niet te weten waar hij is geweest,

maar het zal eruit moeten komen zoals elke andere rat

hij zal worden verpletterd door een bezem om het te breken.