Weathering - Alda

Oh solar fume, may we drift never further

And come never closer

We, the parched land aching for a drink

In the fallow dew we would have followed you

But for the rain refusing to fall

When we’re cast from the shores and left to the drought

Tossed in the currents of venomous thought

Eyes shut, teeth clenched

Straining against the changes

Scying and searching the signs of the skies

A glyph in the grass, a rune in the wood

Facing the storm within

Finding the courage to breath

Souls pour molten in the crucible

Where stars flicker and die in the glint of our eyes

Strength hard won, memories lost

The waried road far from home

The long arm of spiral coiling within

To weather the storm again

To weather the storm within

Oh zonnerook, mogen we nooit verder afdrijven

En kom nooit dichterbij

Wij, het uitgedroogde land snakkend naar een drankje

In de braakdauw zouden we je hebben gevolgd

Maar voor de regen die weigert te vallen

Wanneer we van de kust worden geworpen en aan de droogte worden overgelaten

Gegooid in de stromen van giftige gedachten

Ogen dicht, tanden op elkaar geklemd

Spannend tegen de veranderingen

Scyling en zoeken naar de tekenen van de hemel

Een glyph in het gras, een rune in het bos

De storm van binnen tegemoet

De moed vinden om te ademen

Zielen gieten gesmolten in de smeltkroes

Waar sterren flikkeren en sterven in de glinstering van onze ogen

Kracht hard gewonnen, herinneringen verloren

De behoedzame weg ver van huis

De lange arm van de spiraal die naar binnen kronkelt

Om de storm weer te doorstaan

Om de storm binnen te doorstaan