Tearing of the Weave - Alda

Oh we of empty hands…

Oh we children of calamity…

How could we have known

That it would have come to this?

We are overcome in the wake of your passing

Struggling forms sifting

Through shadows, searching

Many are the voices of the dead

The severed kin forgotten

Betrayed, ghost voices among the ashes

Ever calling to us on the wind

An now by those sinew holds the hand

That guides the arrow?

Whose lore to we inherit

The scavengers of dreams?

We tremble in the blackness

In the paling of our marrow

As we fill our throats with earth

In hope the elder voices become our own

Oh wij met lege handen...

Oh wij kinderen van rampspoed...

Hoe hadden we kunnen weten?

Dat het zover zou zijn gekomen?

We zijn overweldigd na uw overlijden

Worstelende vormen zeven

Door schaduwen, zoekend

Velen zijn de stemmen van de doden

De afgehakte verwanten vergeten

Verraden, spookstemmen tussen de as

Ooit naar ons roepen op de wind

Een nu door die pees houdt de hand vast

Dat leidt de pijl?

Wiens kennis we erven?

De aaseters van dromen?

We trillen in de duisternis

In het verbleken van ons merg

Terwijl we onze keel met aarde vullen

In de hoop dat de oudere stemmen de onze worden