Ничей - Альберт Асадуллин

Я был, словно ветер над морем, ничей, ничей,

Ничей, как бегущий по скалам ручей, ничей,

Ничей, как сверканье рассветных лучей,

Ничей, словно звезды холодных ночей,

Ничей, ничей.

Но тот, кто ничей, тот несчастен, всегда ничей,

Как небо без птицы, без рыбы вода — ничей.

Но тот, кто ничей, пропадет без следа,

Как, чиркнув по черному небу, звезда,

Звезда, звезда.

Припев:

На счастье мне или на горе,

На радость или на беду,

Тебя мне вытолкнуло море,

Как будто мокрую звезду.

Скажу глазами виновато,

Скажу и морем и листвой —

Прости, что был ничьим когда-то,

Прости, что был ничьим когда-то,

Но я теперь, как море, твой,

Я твой!

Но ты мне не шепчешь в ответ: «Я твоя, твоя!»

Ты гордая тем, что одна и ничья, ничья…

Но тот, кто ничей, пропадет без следа,

Как, чиркнув по черному небу, звезда,

Звезда, звезда.

Пускай ты совсем не приходишь ко мне, ко мне.

Пишу тебе письма веслом на волне, волне.

Ты на берег выйди и чаек лови,

Как будто летящие письма любви,

Любви.

Припев:

На счастье мне или на горе,

На радость или на беду,

Тебя мне вытолкнуло море,

Как будто мокрую звезду.

Скажу глазами виновато,

Скажу и небом и листвой —

Прости, что был ничьим когда-то,

Прости, что был ничьим когда-то,

Но я теперь, как море, твой,

Я твой!

Ik was als de wind over de zee, niemand, niemand,

Niemand, zoals een stroom die langs de rotsen stroomt, niemand,

Er gaat niets boven de schittering van dageraadstralen,

Niemand, zoals de sterren van koude nachten,

Niemand, niemand.

Maar degene die van niemand is, is ongelukkig, altijd van niemand,

Net als de lucht zonder een vogel, zonder een vis, is water niets.

Maar degene die van niemand is, zal spoorloos verdwijnen,

Zoals, opvallend door de zwarte lucht, een ster,

Ster, ster.

Refrein:

Tot mijn geluk of tot verdriet,

Voor vreugde of voor ongeluk,

De zee duwde je naar me toe

Als een natte ster.

Ik zal zeggen met schuldige ogen

Ik zal zeggen zowel bij de zee als bij het gebladerte -

Vergeef me dat ik ooit een niemand ben geweest

Vergeef me dat ik ooit een niemand ben geweest

Maar nu ben ik als de zee, de jouwe,

Ik ben de jouwe!

Maar je fluistert me niet terug: "Ik ben van jou, van jou!"

Je bent er trots op alleen te zijn en een gelijkspel, een gelijkspel...

Maar degene die van niemand is, zal spoorloos verdwijnen,

Zoals, opvallend door de zwarte lucht, een ster,

Ster, ster.

Laat je helemaal niet naar mij toe komen, naar mij.

Ik schrijf je brieven met een roeispaan op een golf, een golf.

Je gaat aan land en vangt meeuwen,

Als vliegende liefdesbrieven

Dol zijn op.

Refrein:

Tot mijn geluk of tot verdriet,

Voor vreugde of voor ongeluk,

De zee duwde je naar me toe

Als een natte ster.

Ik zal zeggen met schuldige ogen

Ik zal zowel de lucht als het gebladerte zeggen -

Vergeef me dat ik ooit een niemand ben geweest

Vergeef me dat ik ooit een niemand ben geweest

Maar nu ben ik als de zee, de jouwe,

Ik ben de jouwe!