Ради того - АК-47

Припев:

Ради того, чтобы мог — я бьюсь как рыба об лёд.

Пусть наше пламя не гаснет, а муза дальше ведёт.

И тот, кто нас охраняет — он никогда не уснёт,

Пусть будет так, как мы любим;

пускай всё подождёт.

Конечно, интересней, если смысл, как фундамент в песне,

Вместе мы везде пролезем, порознь мы съедем с рельсов,

В людях много лести, жести, стараюсь никуда не лезти,

Не бороздить, не косорезить, оценивать всё трезво,

Будто бы я трезвый.

Я знаю, как бывает нелегко, если близкие где-то далеко,

Как в горле накатывал ком, изнутри сгорало нутро.

Как помним родительский дом, так и помним родное тепло.

Всё чё-то не то тут, за бугром, так охота домой.

Припев:

Ради того, чтобы мог — я бьюсь как рыба об лёд.

Пусть наше пламя не гаснет, а муза дальше ведёт.

И тот, кто нас охраняет — он никогда не уснёт,

Пусть будет так, как мы любим;

пускай всё подождёт.

Как удержаться на этой карусели,

По дороге многие погибли или сели.

По утрам ставим немыслимые цели,

Люди так старались, но так и не успели.

Это нереально, как взойти на трон,

В Раше нелегко, и не проще за бугром,

На первом невозможно, хотя бы на втором,

Что ты выбираешь — Кремль или Белый Дом.

И не сохраниться, не оступиться дважды,

Тормозни однажды, это типа жажды,

Чуть позже поймёшь, но уже неважно,

Когда в душу вместо правды льётся лажа.

Золотая цепь и из платины клетка,

Американская мечта и русская рулетка,

Это красный дуб, но гнилая ветка,

Пацикам везёт, но так бывает редко.

Припев:

Ради того, чтобы мог — я бьюсь как рыба об лёд.

Пусть наше пламя не гаснет, а муза дальше ведёт.

И тот, кто нас охраняет — он никогда не уснёт,

Пусть будет так, как мы любим;

пускай всё подождёт.

Refrein:

Omwille van het kunnen - vecht ik als een vis op het ijs.

Laat onze vlam niet uitgaan, maar de muze leidt verder.

En degene die ons bewaakt - hij zal nooit in slaap vallen,

Laat het zijn zoals we liefhebben;

laat alles wachten.

Het is natuurlijk interessanter als de betekenis als een fundament in een lied is,

Samen zullen we overal klimmen, afzonderlijk zullen we ontsporen,

Er is veel vleierij, tin in mensen, ik probeer nergens heen te gaan,

Ploeg niet, zaag niet, evalueer alles nuchter,

Alsof ik nuchter ben.

Ik weet hoe moeilijk het is als geliefden ergens ver weg zijn,

Terwijl een brok in mijn keel rolde, brandde mijn binnenkant van binnenuit.

Zoals we ons het ouderlijk huis herinneren, zo herinneren we ons onze inheemse warmte.

Alles klopt hier niet, over de heuvel, dus op jacht naar huis.

Refrein:

Omwille van het kunnen - vecht ik als een vis op het ijs.

Laat onze vlam niet uitgaan, maar de muze leidt verder.

En degene die ons bewaakt - hij zal nooit in slaap vallen,

Laat het zijn zoals we liefhebben;

laat alles wachten.

Hoe op deze carrousel te blijven

Onderweg stierven velen of gingen zitten.

In de ochtend stellen we onvoorstelbare doelen,

Mensen probeerden zo hard, maar het lukte niet.

Het is onwerkelijk hoe de troon te bestijgen,

Het is niet gemakkelijk in Rush, en het is niet gemakkelijker over de heuvel,

Op de eerste is het onmogelijk, althans op de tweede,

Wat kies je - het Kremlin of het Witte Huis.

En niet om gered te worden, niet om tweemaal te struikelen,

Stop een keer, het is als dorst

Je zult het wat later begrijpen, maar het maakt niet meer uit

Wanneer onzin in de ziel stroomt in plaats van de waarheid.

Gouden ketting en platina kooi,

Amerikaanse droom en Russische roulette

Dit is een rode eik, maar een rotte tak,

De jongens hebben geluk, maar dit gebeurt zelden.

Refrein:

Omwille van het kunnen - vecht ik als een vis op het ijs.

Laat onze vlam niet uitgaan, maar de muze leidt verder.

En degene die ons bewaakt - hij zal nooit in slaap vallen,

Laat het zijn zoals we liefhebben;

laat alles wachten.