Вспомни обо мне - АК-47

Каждый день я о тебе вспоминаю.

Ты была со мной, когда я был не,

Витя, а Виталик, теперь нас 2 штуки,

Километров разделяют.

И я больше не гуляю, там где ты гуляешь.

Всё утекло, заляпал айфона стекло

Столько было всего, а сейчас ничего.

Ничего нет, как будто ничего и не было,

Осталось только мне писать чёрным.

По белому.

Сажусь в машину,

Она была с тобой знакома.

Она возила тебя от учёбы, до дома.

От дома в солярий, из солярия к маме.

Интересно, кто тебя щас забирает.

Я в норме, реп меня прокормит.

Со мной Ростовские в Москве

Пускают корни.

А ты как?

Пляшешь в базе под тактоник

Пока кругом приёмки на районе.

Если хочешь, ты обо мне вспомни,

Я кстати сменил номер, но это пох*й.

Так не плохо, никто сейчас не звонит,

Заехал Лёха, у Лёхи гидропоник.

Всё поменялось, знаешь Стасик взял камри.

Роджер в армии, я на амри.

Всё нормально, привет от меня маме,

Кончил ремонт в кухне, осталось в ванне.

Сижу на диване дурака валяю.

Скоро гастроли, я как обычно улетаю.

С кем я гуляю, ты всё ровно не знаешь.

Да всё нормально, сама то не употребляешь?

Знать бы хотя бы где ты, хотя бы с кем ты,

Хотя бы, чтобы не олень был,

Хотя бы, чтобы не весел на фене и первом,

И не трепал как я твои нервы.

Я нормально, постоянный нет,

Вокруг много стерв я беру над ними вверх,

Но никогда не чувствовал, то что чувствовал к тебе.

Тогда в Екб, в тёплом ноябре.

Ага, а мне ах*енно в Москве,

Как нигде я чувствую разбег.

И может хорошо, что тебя со мной нет,

Elke dag denk ik aan je.

Jij was bij me toen ik dat niet was

Vitya en Vitalik, nu zijn we met z'n tweeën,

Kilometers zijn gescheiden.

En ik loop niet meer waar jij loopt.

Alles gelekt, iPhone-glas bespat

Er was zoveel, en nu is er niets meer.

Er is niets, alsof er niets is,

Het blijft alleen voor mij om in het zwart te schrijven.

Door wit.

ik stap in de auto

Ze kende je.

Ze reed je van school naar huis.

Van huis naar het solarium, van het solarium naar mama.

Ik vraag me af wie je nu ophaalt.

Ik ben in orde, rap zal me voeden.

Met mij Rostov in Moskou

Wortelen.

En hoe gaat het met jou?

Je danst in de basis op de tactonic

Tot nu toe zijn er acceptatiecentra in het gebied.

Als je wilt, onthoud je mij

Ik heb trouwens mijn nummer veranderd, maar dat is naar de klote.

Dus niet slecht, niemand belt nu,

Lyokha kwam langs, Lyokha heeft hydrocultuur.

Alles is veranderd, weet je, Stasik nam de Camry.

Roger zit in het leger, ik zit in Amry.

Het is goed, hallo van mij aan mama,

Afgewerkte reparaties in de keuken, achtergelaten in de badkamer.

Ik zit op de bank de dwaas te spelen.

De tour komt eraan, ik vertrek zoals gewoonlijk.

Met wie ik op stap, weet je nog steeds niet precies.

Ja, alles is in orde, gebruik je het zelf niet?

Om tenminste te weten waar je bent, tenminste met wie je bent,

Om in ieder geval geen hert te zijn,

In ieder geval niet om plezier te hebben op de föhn en de eerste,

En ik heb je zenuwen niet in de war gebracht zoals ik deed.

Ik ben in orde, permanent nee,

Er zijn veel teven in de buurt, ik neem ze op,

Maar ik heb nooit gevoeld wat ik voor jou voelde.

Dan in Ekb, in warme november.

Ja, maar ik ah*enno in Moskou,

Als nergens anders voel ik de vlucht.

En misschien is het goed dat je niet bij mij bent,