ARGENT SURFER - AINSANE

Те двери давно без замков, эти люди давно без оков

Здесь забытая богом святыня, жгучий песок бесконечной пустыни

Сюда забыта дорога ветров, здесь не найти путь домой по следам

Мне стало так трудно на месте сидеть, я жду свою стаю чтоб с нею взлететь

Я растерзан от гнета десяти черных стен, я в реале

Я нашел в себе силы чтоб дверь распахнуть, я иду, но не знаю как ляжет мой путь

Я забыл свои земли, оставил свой дом, я ушел и неважно что будет потом

Мне хватило стекла что пропитано ядом, я бегу от овец, избавляясь от стада

Разожмите бетонные стены, я заперт мне некуда деться

Мое сердце бьет грудь звуковой частотой двадцати тысяч герц, но-о-о

Я оставлю здесь все чтобы пойти на легке искать новые ветры

Мне неважно куда я приду, но за мною плывут километры

Мой мифический город разрушен, объятый стихией он скоро затонет

Мои фрегаты на суше и ждут отправление в дальнее море

Словно звездная тень я пройду вдоль планет скитаясь от

Превзойдя скорость звука и света блуждаю во тьме как серебренный серфер

Как бы забыть, то что обязан был раньше любить, то что должно было сделать

сильнее, но стало пытаться меня же убить

Я так далеко чтоб начать все сначала, там где были мы больше нету причала

Я оставил на суше свой шанс и свой дом, но никто не пронзит мое сердце кинжалом

Знаю что моя земля где-то рядом, жизнь без заточенья мне станет наградой

Кручу свой серебрянный, в бронзу закатан, попутные ветры здесь все что нам надо

Мысли о прошлом терзают меня, но я не сойду с своего корабля

Я больше не чувствую страха и боли, мне станет легко там где кончится море

Разожмите бетонные стены, я заперт мне некуда деться

Мое сердце бьет грудь звуковой частотой двадцати тысяч герц, но-о-о

Я оставлю здесь все чтобы пойти на легке искать новые ветры

Мне неважно куда я приду, но за мною плывут километры

Мой мифический город разрушен, объятый стихией он скоро затонет

Мои фрегаты на суше и ждут отправление в дальнее море

Словно звездная тень я пройду вдоль планет скитаясь от

Превзойдя скорость звука и света блуждаю во тьме как серебренный серфер

Die deuren zitten al heel lang zonder sloten, deze mensen zitten al heel lang zonder boeien

Hier is een godverlaten heiligdom, het brandende zand van een eindeloze woestijn

De weg van de wind is hier vergeten, hier vind je de weg naar huis niet in de voetsporen

Het is zo moeilijk voor me geworden om stil te zitten, ik wacht tot mijn kudde ermee opstijgt

Ik word verscheurd door de onderdrukking van tien zwarte muren, ik ben in het echte leven

Ik vond de kracht in mezelf om de deur te openen, ik ga, maar ik weet niet hoe mijn pad zal liggen

Ik vergat mijn land, verliet mijn huis, ik ging weg en wat er ook gebeurt

Ik had genoeg glas gedrenkt in vergif, ik ren weg van de schapen, om de kudde kwijt te raken

Maak de betonnen muren los, ik zit opgesloten en kan nergens heen

Mijn hart klopt op mijn borst in de geluidsfrequentie van twintigduizend hertz, maar-oh-oh

Ik zal alles hier achterlaten om rustig op zoek te gaan naar nieuwe wind

Het maakt me niet uit waar ik kom, maar kilometers zwemmen achter me

Mijn mythische stad is vernietigd, omarmd door de elementen, het zal snel zinken

Mijn fregatten zijn aan land en wachten op vertrek naar de verre zee

Als een sterrenschaduw zal ik langs de planeten lopen, dwalend van

De snelheid van geluid en licht overtreffend, dwaal ik in de duisternis als een zilveren surfer

Hoe te vergeten waar ik vroeger van moest houden, wat ik moest doen

sterker, maar het begon me te vermoorden

Ik ben zo ver weg om helemaal opnieuw te beginnen, waar we waren is er geen pier meer

Ik heb mijn kans en mijn huis op het land achtergelaten, maar niemand zal mijn hart doorboren met een dolk

Ik weet dat mijn land ergens in de buurt is, een leven zonder gevangenisstraf zal mijn beloning zijn

Ik draai mijn zilveren, opgerold in brons, eerlijke wind hier is alles wat we nodig hebben

Gedachten aan het verleden kwellen me, maar ik kom niet van mijn schip af

Ik voel geen angst en pijn meer, het zal voor mij gemakkelijk worden waar de zee eindigt

Maak de betonnen muren los, ik zit opgesloten en kan nergens heen

Mijn hart klopt op mijn borst in de geluidsfrequentie van twintigduizend hertz, maar-oh-oh

Ik zal alles hier achterlaten om rustig op zoek te gaan naar nieuwe wind

Het maakt me niet uit waar ik kom, maar kilometers zwemmen achter me

Mijn mythische stad is vernietigd, omarmd door de elementen, het zal snel zinken

Mijn fregatten zijn aan land en wachten op vertrek naar de verre zee

Als een sterrenschaduw zal ik langs de planeten lopen, dwalend van

De snelheid van geluid en licht overtreffend, dwaal ik in de duisternis als een zilveren surfer