Чёрная кошка - Ahimas

Припев:

Куда приведет это дорожка?

Присяду, подожду немножко,

Я умираю каждый день, но пока понарошку, видать, где-то пробежала черная кошка.

Все получилось не сразу, без знаков препинания, не много и не мало,

но любовь всегда зараза,

Как же это вылилось в бутылочке прожженная, дырочки в боку и дым из дырочек в

голову.

Еще один день … в подъезде, в кармане денег по нулям, да проездной

студенческий.

Молодость беспечная, цепочка оплошности, пустая трата времени или пар у окошка.

Компьютерный рынок — комп, фотики, видик, потом домой, явки с повинной к

родителям,

Они силились понять и я не понял ни черта, видать, была у меня другая река.

Близился к концу семестр, жили студенты весело, пять утра на фестиваль.

Ну, как там сессия?

Очень хочется воды и обратно на местность.

Весна.

Пробуждение.

Замученные жаждой, хотелось быть старше, это было так важно

И пусть нас всех размажет в кашу однажды, но каждый день будет нашим, по-любому.

Припев:

Куда приведет это дорожка?

Присяду, подожду немножко,

Я умираю каждый день, но пока понарошку, видать, где-то пробежала черная кошка.

Куда приведет это дорожка?

Присяду, подожду немножко,

Я умираю каждый день, но пока понарошку, видать, где-то пробежала черная кошка.

Походу в этом городе так и не было ангелов, были дожди и бутики, и макдаки,

и траллики,

Я рисовал кропали букв на белой бумаге, теплыми пальцами на окнах трамвая.

Ледяного трамвая номер 28, в темное утро, этим самым лютым морозом,

В уши пара затычек и минуса на плеер, портфель, тетради, немного тусклого света.

Зима.

Какой-то замкнутый круг, марафон, пивас плюс какой-то мундук,

То ли вчера был май, то ли мне это приснилось, май, я схожу с ума.

Кто-то поменял этот минус.

А потом снова это утро и вроде я дома, меня кто-то разбудит, где-то в пол

второго,

Наверное, скоро уже это все закончится, а пока кропали тут, рюмочки да точки.

Припев:

Куда приведет это дорожка?

Присяду, подожду немножко,

Я умираю каждый день, но пока понарошку, видать, где-то пробежала черная кошка.

Куда приведет это дорожка?

Присяду, подожду немножко,

Я умираю каждый день, но пока понарошку, видать, где-то пробежала черная кошка.

Refrein:

Waar zal dit pad naar toe leiden?

Ik zweer het, ik wacht een beetje,

Ik sterf elke dag, maar voorlopig lijkt het alsof er ergens een zwarte kat is weggelopen.

Alles lukte niet meteen, zonder leestekens, niet veel en niet een beetje,

maar liefde is altijd besmettelijk,

Hoe kwam het eruit in een verbrande fles, gaten in de zijkant en rook uit de gaten in?

hoofd.

Nog een dag ... bij de ingang, in de zak met nullen, ja, een reiskaart

student.

Onzorgvuldige jeugd, een aaneenschakeling van misstappen, tijdverspilling of stoom aan het raam.

Computermarkt - computer, camera's, video, dan naar huis, overgave aan

ouders,

Ze probeerden het te begrijpen en ik begreep er niets van, zie je, ik had een andere rivier.

Het semester liep op zijn einde, de studenten leefden gelukkig, vijf uur 's ochtends voor het festival.

Nou, hoe is de sessie?

Ik wil echt water en terug naar het gebied.

De lente.

Ontwaken.

Gekweld door dorst, ik wilde ouder zijn, het was zo belangrijk

En laten we allemaal op een dag in pap worden gesmeerd, maar elke dag zal van ons zijn, op welke manier dan ook.

Refrein:

Waar zal dit pad naar toe leiden?

Ik zweer het, ik wacht een beetje,

Ik sterf elke dag, maar voorlopig lijkt het alsof er ergens een zwarte kat is weggelopen.

Waar zal dit pad naar toe leiden?

Ik zweer het, ik wacht een beetje,

Ik sterf elke dag, maar voorlopig lijkt het alsof er ergens een zwarte kat is weggelopen.

Wandeling in deze stad waren er geen engelen, er waren regens en boetieks, en McDucks,

en karren,

Ik krabbelde letters op wit papier, met warme vingers op de tramramen.

IJstram nummer 28, op een donkere ochtend, in deze strengste vorst,

Een paar oordopjes en een minpuntje voor de speler, aktetas, notebooks, een beetje zwak licht.

Winter.

Een vicieuze cirkel, marathon, bier plus wat munduk,

Of het was gisteren mei, of ik heb het gedroomd, mei, ik word gek.

Iemand heeft dit minpuntje veranderd.

En dan is het weer ochtend en het is alsof ik thuis ben, iemand zal me wakker maken, ergens op de vloer

tweede,

Waarschijnlijk zal dit allemaal snel voorbij zijn, maar voor nu zaten ze hier te nippen, glazen en punten.

Refrein:

Waar zal dit pad naar toe leiden?

Ik zweer het, ik wacht een beetje,

Ik sterf elke dag, maar voorlopig lijkt het alsof er ergens een zwarte kat is weggelopen.

Waar zal dit pad naar toe leiden?

Ik zweer het, ik wacht een beetje,

Ik sterf elke dag, maar voorlopig lijkt het alsof er ergens een zwarte kat is weggelopen.