Monolith of Doubt - After Forever

The ordeal has begun

To oblige the unknown, within me

As I drown

Cannot remember, cannot think

As I sink, deep…

Near the monolith of doubt

Creeps the fear

The fear to lose yourself

In the severe reflection

I don’t know

A flashing moment that has frozen me

My whole existence passed by

Through the trusted eyes of a mirror

But it wasn’t me I could see

This monolith of everything that I have been

Is vacillated and aghast

The inexorable time has taught me once again

That my features will change and macerate me

See, it’s me, my monolith of doubt

De beproeving is begonnen

Om het onbekende, in mij, te verplichten

Terwijl ik verdrink

Kan me niet herinneren, kan niet denken

Terwijl ik zink, diep...

In de buurt van de monoliet van twijfel

Bekruipt de angst

De angst om jezelf te verliezen

In de ernstige reflectie

Ik weet het niet

Een flitsend moment dat me heeft bevroren

Mijn hele bestaan ​​ging voorbij

Door de vertrouwde ogen van een spiegel

Maar ik was het niet die ik kon zien

Deze monoliet van alles wat ik ben geweest

Is weifelend en verbijsterd

De onverbiddelijke tijd heeft me weer geleerd

Dat mijn functies zullen veranderen en me zullen vermalen

Kijk, ik ben het, mijn monoliet van twijfel