Contemplation - Aeveron

Slumbering in the silence that gave birth to me

I lay there contemplating the hidden secrets of life

The weakness that for so many years made my life to a living hell

Had at length defeated my very will to continue an existence I despised right

from the start

No god there to save me;

was there ever one?

Reflecting on this I slowly raised my head from the pillow I had rested on

Shadows danced on the walls, laughing at me with their hellish grins

My weary eyes followed their grotesque movements across the grey ceiling

Desperation pervaded the dusk-filled room

An air of depravity joined the gloom that surrounded my cadaver-like body

It must have been a wondrous sight for you to behold my emaciated frame in

The grief-stricken chamber that witnessed the unholy hour of my birth

It must have been a wondrous sight for you to behold my emaciated frame in

The grief-stricken chamber that witnessed the unholy hour of my birth

There I lay in the depressing and pale grey

At this instant my soul was grasped by despair

A sense or aim in this life I could no longer see

Would a bullet in the head forever set me free?

Slumbering in the silence that gave birth to me

I lay there contemplating the hidden secrets of life

The weakness that for so many years made my life to a living hell

Had at length defeated my very will to continue an existence I despised right

from the start

No god there to save me;

was there ever one!!!

A sense or aim in this life I could no longer see

Would a bullet in the head forever, forever…

There I lay in the depressing and pale grey

At this instant my soul was grasped by despair

A sense or aim in this life I could no longer see

Would a bullet in the head forever set me free?

Sluimerend in de stilte die mij baarde

Ik lag daar en dacht na over de verborgen geheimen van het leven

De zwakte die mijn leven zoveel jaren tot een hel heeft gemaakt

Had uiteindelijk mijn wil verslagen om een ​​bestaan ​​voort te zetten dat ik juist verachtte

vanaf het begin

Geen god daar om me te redden;

was er ooit een?

Toen ik hierover nadacht, hief ik langzaam mijn hoofd op van het kussen waarop ik had gerust

Schaduwen dansten op de muren en lachten me uit met hun helse grijns

Mijn vermoeide ogen volgden hun groteske bewegingen over het grijze plafond

Wanhoop doordrong de met schemering gevulde kamer

Een lucht van verdorvenheid voegde zich bij de somberheid die mijn kadaverachtige lichaam omringde

Het moet een wonderbaarlijk gezicht voor je zijn geweest om mijn uitgemergelde frame in te aanschouwen

De rouwende kamer die getuige was van het onheilige uur van mijn geboorte

Het moet een wonderbaarlijk gezicht voor je zijn geweest om mijn uitgemergelde frame in te aanschouwen

De rouwende kamer die getuige was van het onheilige uur van mijn geboorte

Daar lag ik in het deprimerende en bleekgrijze

Op dit moment werd mijn ziel gegrepen door wanhoop

Een zin of doel in dit leven dat ik niet meer kon zien

Zou een kogel in het hoofd me voor altijd bevrijden?

Sluimerend in de stilte die mij baarde

Ik lag daar en dacht na over de verborgen geheimen van het leven

De zwakte die mijn leven zoveel jaren tot een hel heeft gemaakt

Had uiteindelijk mijn wil verslagen om een ​​bestaan ​​voort te zetten dat ik juist verachtte

vanaf het begin

Geen god daar om me te redden;

was er ooit een!!!

Een zin of doel in dit leven dat ik niet meer kon zien

Zou een kogel in het hoofd voor altijd, voor altijd...

Daar lag ik in het deprimerende en bleekgrijze

Op dit moment werd mijn ziel gegrepen door wanhoop

Een zin of doel in dit leven dat ik niet meer kon zien

Zou een kogel in het hoofd me voor altijd bevrijden?