Enchantment Passing Through - Adam Pascal, Heather Headley

To sail away to half discovered places,

To see the secrets so few eyes have seen,

To see moments of enchantment on our faces,

The moments when we smile and those between.

«Are you talking about Nubia now?»

«Yes.

In a way.»

If I could leave this place then I’d go sailing.

To corners of my land where there would be,

Sweet southern winds of liberty prevailing,

a beauty so majextic and so free.

«I would take you sailing.

South.

You could be my guide.»

There’d be no ties of time and space to bind me.

And no horizon I could not pursue.

I’d leave the worlds misfortunes far behind me.

I’d put my faith and trust in something new.

But why should I tell you this.

A stranger I’ve just met.

A woman who I hardly know at all and should forget.

A journey we can only dream of.

Enchantment passing through,

and how it is I say these things

So easily to you.

«I'll never take you sailing!

I’m never going to leave Egypt again!»

«You talk as though you’ve been enslaved.

If you don’t like your fate, change it!

You are your own master, there are no shackles on you!

So don’t expect any pity or understanding from this humble palace slave.»

And why did I tell her this?!

A stranger I’ve just met.

A woman who I hardly know and will forget!

Anonymous and gone tomorrow,

Enchantment passing through

And all I’ve done is tell her things

She already knew.

She knew…

She knew…

Om weg te zeilen naar half ontdekte plaatsen,

Om de geheimen te zien die maar weinig ogen hebben gezien,

Om momenten van betovering op onze gezichten te zien,

De momenten waarop we glimlachen en die ertussenin.

"Heb je het nu over Nubië?"

"Ja.

Op een manier."

Als ik deze plek zou kunnen verlaten, zou ik gaan zeilen.

Naar de hoeken van mijn land waar er zou zijn,

Zoete zuidelijke winden van vrijheid heersen,

een schoonheid zo majextisch en zo vrij.

«Ik zou je zeilend meenemen.

Zuiden.

Jij zou mijn gids kunnen zijn.»

Er zouden geen banden van tijd en ruimte zijn om me te binden.

En geen horizon die ik niet zou kunnen nastreven.

Ik zou het ongeluk van de wereld ver achter me laten.

Ik zou mijn geloof en vertrouwen stellen in iets nieuws.

Maar waarom zou ik je dit vertellen.

Een vreemdeling die ik net heb ontmoet.

Een vrouw die ik nauwelijks ken en die ik zou moeten vergeten.

Een reis waar we alleen maar van kunnen dromen.

Betovering passeren,

en hoe het komt dat ik deze dingen zeg

Zo gemakkelijk voor jou.

«Ik zal je nooit laten zeilen!

Ik ga nooit meer uit Egypte!»

«Je praat alsof je tot slaaf bent gemaakt.

Als je je lot niet leuk vindt, verander het dan!

Je bent je eigen meester, er zijn geen boeien op je!

Verwacht dus geen medelijden of begrip van deze nederige paleisslaaf.»

En waarom heb ik haar dit verteld?!

Een vreemdeling die ik net heb ontmoet.

Een vrouw die ik nauwelijks ken en zal vergeten!

Anoniem en morgen weg,

Betovering die doorkomt

En alles wat ik heb gedaan, is haar dingen vertellen

Ze wist het al.

Zij wist…

Zij wist…