Mi Elegía - Vito, Acid Lemon, Vito & Acid Lemon

Y encendiendo estrellas en la oscuridad

Abrirá balcones, romperá crespones

Y pondrá canciones, en tu soledad?*

Me clavas veinte, veinte resucito

Por las veces que no asientes y lo necesito

Me dices vete del banquete y ya está escrito el mito

Y hasta que arranques una gota al infinito y abras apetito…

Me quedo el cadáver, quédate el delito

Te lo recito, cada vez que callas a la vez que grito

Desde donde estoy, donde las doy las quito

Donde las das lastima

Mis ojos son mi clima prueba justo encima

Por ti el pan, me lo quito de la boca, toma loca, come

Antes de que salga el Sol y un caracol asome

De lo oculto, ya ni rendirme ni rendirte culto

Que cuando el circo llegó al pueblo ya éramos adultos…

Descartada está la carta del indulto

Yo un lagarto en el desierto, no un experto en hacer bulto

Por cierto, misterio resuelto

El perro no sabía hacerse el muerto, mueve la cola, he vuelto

Te dejo suelto el mundo, es tuyo

La luna es mía cuando aúllo

Se te apaga el sol, yo te lo sustituyo

Con la energía que el resto gasta en orgullo

Sí, se hace de día y todavía no sé de quién huyo

Menos mal que fluyo cuando me llora el río

Y que lo tuyo es mío, no solo el frío intuyo

Voy con los Ganjah, tiene su mar, me tiro en plancha

¿quieres jugar?

pide revancha, yo hablo en la cancha

Después de la avalancha hacia tu boca

La piedra me la quedo, menos da un roca

No es la elección del color de la flor lo que se debate

Que está regando un cráter coño, vaya disparate

No tengo razón, sí un corazón que late

¿Le pides a un ladrón que me delate?

cuida el empate

Joder, va a ser, patada arriba y a correr

Defender de nada sirve, ya no hay tiempo que perder

Y es por carácter

Si me siento solo y en el polo opuesto

De lo que sigue el resto, de lo que rige el mundo

El lujo de la selva ruge en lo profundo, es un león

Turismo entre las cenizas en que hundo mi visión

Monarcas excavando en el carbón

¿limpiarme a mi la boca?

ni con bocanadas de jabón

Ve convocando a tu legión para el combate

Que yo vengo a por el jaque con la torre y el peón

«shalom» nuevo día, «shalom» de la cocina al salón

Y una cortina de luz en mi habitación

Entona una canción llamándome a la puerta, se despierta

Y no cómo Dios manda, a ciencia cierta

Aromas de lavanda en la burbuja

Viéndome barriendo con la escoba que me embruja

De tu jarrón al mío hay un viaje al ayer, mujer

Rompe la brújula, deja que la aguja cruja, le da la atmósfera…

Y esa vela te la prendo, te la izo

Y esa carne te la muerdo, te la guiso

Mejor improviso…

Y esa paz, me la fumo, te la afirmo

La promesa que no cumplo la confirmo…

Oye, pide cita, estás entrando en mi punto de vista

Voy tachando de la lista, yo ya he estado en esta lista

¿Has vuelto?

Todavía no he resuelto la ecuación

Al menos si no subes borraré las nubes al avión

¡Qué alboroto!

Pausa y un aplauso pal' piloto

Aterrorizados aterrizó en una flor de loto

¿Que cómo volar con el motor roto?

Aprendió del pájaro más loco…

Deja que cante y te prometo

Todas las letras de mi alfabeto

No el final de Julieta Capuleto

Toma mi amuleto

Ambulante, por la distancia restante

Si es ambulancia va sin nadie al volante

Con la pasión de un griego errante

¿Por cuál quieres que me decante?

¿El infierno de delante, o el de antes?

Ante la sabana caravana de elefantes al revés que

Mirándonos el alma olvidamos los pies

Y ya son tres las veces que niega, los besos que no llegan

Corre sube que despega, me entretuve, estuve fuera

Todo se olvida, ¿estoy en órbita ya de por vida?

¿por una manzana mordida no ver la salida?

Qué gravedad le otorgo al paisaje, si voy sin rumbo ni equipaje

Qué forma de salir de viaje…

Estoy yendo al encuentro de lo que hay dentro

Y no me traje ni mapa ni pasaje a la ruta salvaje

Sí una imagen, por cada pétalo que arranco

Abatido tumbado en un banco

Me he convencido enloquecido, y he sido entre tanto

Uno entre tantos, me quiera o no me quiera yo le canto…

Y es una sinergia sin energía

Desteñirme te divierte, viérteme lejía

Me decía «corre, corre» y no me corregía

Cuando llegaba pronto a mi elegía

Me elegía, son rituales de herejía

Como postales desde el cono sur

Reconozco su caligrafía y su actitud

Y no es la mía, qué cruz…

Por la luz diría que ya es mediodía

Pero, Santa María, atrácame en esta bahía

Almenos

Por si llego cualquier día y me lo encuentro lleno

Es tan cruel este vacío junto al que nacemos…

Tan propio que se me hace ajeno

Lo malo es que parece bueno cuando estoy inspirado y sin frenos

Duele y no suele ser un jilguero

Pero, mientras quede un pájaro sobrevolando el limonero

No hay mejor manera de silbarle a la vida y al tiempo

Y mis Blancs Wu-Tank estarán de acuerdo…

Cuando ya no aliente

Silenciosamente, llegará hasta ti

Y como el olvido

Ya te habrá vencido

Le dirás querido

Al igual que a mi…*

En sterren aansteken in het donker

Het zal balkons openen, het zal crêpe breken

En zal hij liedjes spelen, in jouw eenzaamheid? *

Je nagelt me ​​twintig, twintig ik sta op

Voor de keren dat je niet knikt en ik het nodig heb

Zeg me dat ik het banket moet verlaten en de mythe is al geschreven

En totdat je begint te dalen naar oneindig en trek krijgt...

Ik bewaar het lijk, bewaar de misdaad

Ik zeg het je voor, elke keer dat je je mond houdt terwijl ik schreeuw

Van waar ik ben, waar ik ze geef, neem ik ze mee

waar je ze pijn doet?

Mijn ogen zijn mijn weerbestendige hier boven

Voor jou het brood, ik haal het uit mijn mond, drink gek, eet

Voordat de zon opkomt en een slak verschijnt

Van het occulte, geef je niet over en aanbid je niet

Dat toen het circus naar de stad kwam, we al volwassen waren...

Weggegooid is de pardonbrief

Ik ben een hagedis in de woestijn, geen expert in het maken van bulk

Trouwens, mysterie opgelost

De hond wist niet hoe hij dood moest spelen, hij kwispelt met zijn staart, ik ben terug

Ik laat je de wereld verliezen, het is van jou

De maan is van mij als ik huil

Als de zon ondergaat, neem ik jouw plaats in

Met de energie die de rest in trots besteedt

Ja, het is ochtend en ik weet nog steeds niet van wie ik wegloop

Gelukkig stroom ik als de rivier om me huilt

En wat van jou is, is van mij, niet alleen de kou die ik aanvoel

Ik ga met de Ganjah, ze hebben hun zee, ik gooi mezelf op de plank

wil je spelen?

om wraak vragen, ik spreek op de rechtbank

Na de lawine richting je mond

Ik houd de steen, minder geeft een steen

Het is niet de keuze van de bloemkleur die ter discussie staat

Dat is een kutkrater water geven, onzin

Ik heb geen gelijk, ja een hart dat klopt

Je vraagt ​​een dief om me weg te geven?

zorg voor de stropdas

Fuck it's gonna be, kick up and run

Verdedigen heeft geen zin, er is geen tijd te verliezen

En het is door karakter

Als ik me alleen en aan de andere kant voel

Van wat de rest volgt, van wat de wereld regeert

De luxe van de jungle brult in de diepte, het is een leeuw

Toerisme tussen de as waarin ik mijn visie zink

Monarchen graven in de kolen

mijn mond schoonmaken?

noch met soezen zeep

Ga je legioen oproepen voor de strijd

Dat ik kom voor het schaak met de toren en de pion

"shalom" nieuwe dag, "shalom" van de keuken naar de woonkamer

En een gordijn van licht in mijn kamer

Hij zingt een liedje kloppend op mijn deur, hij wordt wakker

En zeker niet zoals God beveelt

Lavendelaroma's in de bubbel

Ik zie mezelf vegen met de bezem die me behekst

Van jouw vaas naar de mijne is er een reis naar gisteren, vrouw

Breek het kompas, laat de naald kraken, geef het de sfeer...

En ik steek die kaars voor je aan, ik steek hem voor je op

En ik bijt dat vlees, ik stoof het voor je

Beter improviseren...

En die vrede, ik rook het, ik bevestig het aan jou

Ik bevestig de belofte die ik niet nakom...

Hé, maak een afspraak, je komt in mijn standpunt

Ik streep de lijst door, ik stond al op deze lijst

Je bent teruggekomen?

Ik heb de vergelijking nog niet opgelost

Als je niet naar boven gaat, veeg ik tenminste de wolken van het vliegtuig

Wat een drukte!

Pauze en applaus voor de piloot

Doodsbang landde op een lotusbloem

Hoe te vliegen met een kapotte motor?

Hij leerde van de gekste vogel...

Laat me zingen en ik beloof het je

Alle letters van mijn alfabet

Niet het einde van Juliet Capulet

neem mijn amulet

Ambulante, voor de resterende afstand

Als het een ambulance is, gaat het zonder iemand aan het stuur

Met de passie van een zwervende Griek

Welke wil je dat ik kies?

De hel die voor ons ligt, of die ervoor?

Voor de savannekaravaan van omgekeerde olifanten die

Als we naar onze ziel kijken, vergeten we onze voeten

En er zijn al drie keer dat hij ontkent, de kussen die niet komen

Aanloop het neemt af, ik was vermaakt, ik was uit

Alles is vergeten, ben ik al voor het leven in een baan om de aarde?

Waarom ziet een gebeten appel de weg naar buiten niet?

Welke zwaartekracht geef ik aan het landschap, als ik ga zonder richting of bagage

Wat een manier om op reis te gaan...

Ik ga zoeken wat erin zit

En ik heb geen kaart of een kaartje naar de wilde weg meegenomen

Ja een afbeelding, voor elk blaadje dat ik pluk

Neergeslagen liggend op een bank

Ik heb mezelf voor gek verklaard, en ik ben ondertussen

Een van de vele, of hij nu van me houdt of niet, ik zing voor hem...

En het is een synergie zonder energie

Fade me amuseert je, giet me bleekmiddel

Hij vertelde me "rennen, rennen" en hij corrigeerde me niet

Toen ik vroeg naar mijn elegie kwam

Ik was elegie, het zijn rituelen van ketterij

Zoals ansichtkaarten uit de zuidelijke kegel

Ik herken je kalligrafie en je houding

En het is niet van mij, wat een kruis...

Bij het licht zou ik zeggen dat het al middag is

Maar, Santa Maria, leg me aan in deze baai

Tenminste

Voor het geval ik op een dag aankom en het vol vind

Deze leegte waarmee we geboren worden is zo wreed...

Zo eigen dat het mij vreemd lijkt

Het slechte is dat het goed lijkt als ik geïnspireerd ben en zonder remmen

Het doet pijn en het is meestal geen distelvink

Maar zolang er een vogel over de citroenboom vliegt

Er is geen betere manier om te fluiten naar het leven en de tijd

En mijn Wu-Tank Blancs zullen het daarmee eens zijn...

Wanneer ik niet langer aanmoedig

In stilte komt het naar je toe

en als vergetelheid

Hij heeft je al verslagen

wil je het hem vertellen schat?

Net zoals mij...*