Souvenir of Skin - Abiotic

A mother wails in pain as the child is born

18 years or more, time to settle the score

Each time she dilates

A growing list she creates

Dig away at layers covering my fragile heart

Start at my feet and scrape up to my shins

Leaving the residual to barely scar

As the years went by you became a ghost

Disappointing, disappearing when I needed you the most

«Now, it begins

Fresh skin to maim

When I’m finished with you, you will not be the same

Please, cry harder

It makes me stronger

Knowing the power I’ll hold over you

You’re not to question

You’re to nod yes

Don’t worry honey, I am trying my best

Slowly you will learn

I’m not concerned

I am control"

Dig away at layers covering my fragile heart

Start at my feet and scrape up to my shins

Leaving residual to barely scar

As the years went by you became a ghost

Disappointing, disappearing when I needed you the most

Painted

In your disguise

Perfection

Caressing my eyes

«Now that I have you, right where I want you

Spirit’s now broken

Mental exhaustion

The seventh of the second

The day that you wrote this

I need you alone

It’s time to come home.

»

Een moeder jammert van de pijn als het kind wordt geboren

18 jaar of meer, tijd om de rekening te vereffenen

Elke keer dat ze verwijdt

Een groeiende lijst die ze maakt

Graaf weg naar lagen die mijn fragiele hart bedekken

Begin bij mijn voeten en schraap tot aan mijn schenen

De resten laten nauwelijks littekens achter

Naarmate de jaren verstreken, werd je een geest

Teleurstellend, verdwijnend wanneer ik je het meest nodig had

«Nu begint het»

Frisse huid om te verminken

Als ik klaar met je ben, ben je niet meer dezelfde

Alsjeblieft, huil harder

Het maakt me sterker

Wetende dat ik de macht over je zal hebben

Je hoeft niet te vragen

Je moet ja knikken

Maak je geen zorgen schat, ik doe mijn best

Langzaam leer je

ik maak me geen zorgen

ik ben de baas'

Graaf weg naar lagen die mijn fragiele hart bedekken

Begin bij mijn voeten en schraap tot aan mijn schenen

Resten achterlaten tot nauwelijks littekens

Naarmate de jaren verstreken, werd je een geest

Teleurstellend, verdwijnend wanneer ik je het meest nodig had

Geschilderd

In je vermomming

Perfectie

Mijn ogen strelen

«Nu ik je heb, precies waar ik je wil hebben

Geest is nu gebroken

mentale uitputting

De zevende van de tweede

De dag dat je dit schreef

Ik heb je alleen nodig

Het is tijd om naar huis te komen.

»