Falling into Obscurity - Abiotic

Trapped underneath the weight of the world

A pit of darkness consumes you

Controlling everything

You cannot escape the fate you’ve chosen

You took a mother from her child and you’ve not one ounce of sympathy

Just because you feel alone

You destroy every perfect living thing

A black hole to society

Terrorizing everything

Drawn to the darkness

You have fallen into obscurity, not seen by anyone or anything

Nameless and faceless amongst the living

No recognition from above or below

So climbing the stairs to the rooftop you go

Staring into the night sky, wishing to be among the stars

You have reached your horizon

Another plane of existence awaits

Transcending this realm of consciousness

For you have decided your own fate

Every ounce of light that exists in this world

Is drawn into the blackness

No sympathy, no empathy

Spiraling downward, an end in sight

The world watches as you fall ten stories

And in those last moments of your life

Before you hit the ground

Your life flashes before your eyes

It is too late to change your fate

Like the light in the skies

You are also gone forever

Only just a memory, one wishing to be forgotten

Just like all the others your name will fade into dust

Into nothing

Gevangen onder het gewicht van de wereld

Een kuil van duisternis verteert je

Alles onder controle

Je kunt niet ontsnappen aan het lot dat je hebt gekozen

Je hebt een moeder van haar kind afgenomen en je hebt geen greintje sympathie

Gewoon omdat je je alleen voelt

Je vernietigt elk perfect levend wezen

Een zwart gat voor de samenleving

Alles terroriseren

Naar de duisternis getrokken

Je bent in de vergetelheid geraakt, niet gezien door iets of iemand

Naamloos en gezichtsloos onder de levenden

Geen herkenning van boven of onder

Dus de trap op naar het dak ga je

Naar de nachtelijke hemel staren, tussen de sterren willen zijn

Je hebt je horizon bereikt

Er wacht nog een bestaansniveau

Dit rijk van bewustzijn overstijgen

Want je hebt je eigen lot bepaald

Elk greintje licht dat er in deze wereld bestaat

Wordt in de duisternis getrokken

Geen sympathie, geen empathie

Spiraal naar beneden, einde in zicht

De wereld kijkt toe terwijl je tien verhalen valt

En in die laatste momenten van je leven

Voordat je de grond raakt

Je leven flitst voor je ogen

Het is te laat om je lot te veranderen

Zoals het licht in de lucht

Jij bent ook voor altijd weg

Slechts een herinnering, een die vergeten wil worden

Net als alle anderen zal jouw naam vergaan tot stof

in het niets