Oblivion - A Wake in Providence, Mark Poida

Feeding upon the fears in our mind, Shining the light upon the horrors that

dwell inside

I know his name, and soon they will know his shame.

This is the end

This is oblivion

I know his name

(I know his name)

We will be lost under his shroud of hate

When did these dreams make my reality a living hell?

Trapped under the shroud

of putridity, I can’t escape this parabolic scene.

My soul is withering at the

seams, fucking with my sanity

I have been plagued with the sight of this world engulfed in flames.

They’re playing tricks on my mind, the voices echo through my brain

Death is knocking at my door, plotting and scheming with words seething.

Under the waning sun, I am left to exist in this gloom

They fell like dominoes within my consciousness.

We are devoid of existence.

Take in the sight of the beast.

Accept the visions of woe

Let them encapsulate you.

I have succumbed to the fear I loathe,

consumed by the curse, forever lost within this valley, behind the spires of

obsidian, occupied by delusions of grandeur, fabricating my psyche with words

of my new deity

They haunt me in my dreams, manipulating my sanity

Feeding upon the fears in our mind, shining the light upon the horrors that

dwell inside

I know his name, and soon they will know his shame

This is oblivion

Show your face, demon of my dreams.

Show your face, my nightmare, my reality

Voedend met de angsten in onze geest, Het licht laten schijnen op de verschrikkingen die...

binnen wonen

Ik ken zijn naam, en binnenkort zullen ze zijn schaamte kennen.

Dit is het einde

Dit is vergetelheid

Ik ken zijn naam

(Ik ken zijn naam)

We zullen verloren gaan onder zijn lijkwade van haat

Wanneer maakten deze dromen mijn realiteit tot een levende hel?

Gevangen onder de lijkwade

van verrotting, ik kan niet ontsnappen aan deze parabolische scène.

Mijn ziel is aan het verwelken bij de

naden, neuken met mijn gezond verstand

Ik ben geplaagd door de aanblik van deze wereld in vlammen gehuld.

Ze spelen trucs met mijn geest, de stemmen echoën door mijn hersenen

De dood klopt aan mijn deur, samenzwering en gekonkel met zinderende woorden.

Onder de afnemende zon moet ik blijven bestaan ​​in deze somberheid

Ze vielen als dominostenen in mijn bewustzijn.

We zijn verstoken van bestaan.

Neem de aanblik van het beest in je op.

Accepteer de visioenen van wee

Laat ze je inkapselen.

Ik ben bezweken voor de angst die ik haat,

verteerd door de vloek, voor altijd verloren in deze vallei, achter de torenspitsen van

obsidiaan, bezet door grootsheidswaan, mijn psyche met woorden verzonnen

van mijn nieuwe godheid

Ze achtervolgen me in mijn dromen en manipuleren mijn gezond verstand

Voeden met de angsten in onze geest, het licht laten schijnen op de verschrikkingen die...

binnen wonen

Ik ken zijn naam, en binnenkort zullen ze zijn schaamte kennen

Dit is vergetelheid

Laat je gezicht zien, demon van mijn dromen.

Laat je gezicht zien, mijn nachtmerrie, mijn realiteit