A Cataclysmic Eternal - A Wake in Providence

Pray

Finally the day’s upon us, Creations left to destruction.

The stench of this

earth floods my senses, disgusting and repulsive.

I’ll bring disaster.

Keep praying to your bastard

I’ll take this land that’s claimed by your god

(That's claimed by your god)

Bile spewing being abomination of hate, my monstrosity made with the need to

fornicate.

These demonic creatures I’ll release upon this world,

cities will fall at my feet, crumble and gradually disintegrate

Bile spewing being abomination of hate, my monstrosity made with the need to

fornicate.

Why can’t you see the truth?

Say your prayers

I will bare witness to your struggle, my crooked smile gazing over their bodies,

as the light fades away, before their eyes

Pray

Pray, to your dead god.

These cities will fall at my feet

Now, crumbling one by one, infernal sickness

These cities will line with pestilence, darkened by a cloud of broken innocence

Bit by bit, crushing this ground beneath my grasp.

If your will breaks anything

like your flesh, then this breath will be your last

I want to watch your struggle, tormenting agony, my Malicious eyes crave more

than what you’re giving me

Tearing apart this world from the inside out, I’ve brought your home certain

disaster.

What will you say when there’s nothing left sacred?

You will never

forget the night of the rapture

Pray, pray, to your fucking god

Who will you pray to when your deity is dead?

Where will you run when the holy

turn you away?

Inconceivable thoughts will fill your mind with dread.

The air is thick with the stench of blood.

Ingest the field of locusts,

constantly clouding focus.

Dig deep and remember to pray

No one will hear you pray to your dead god

Bidden

Eindelijk is de dag aangebroken, creaties die worden vernietigd.

De stank hiervan

aarde overspoelt mijn zintuigen, walgelijk en weerzinwekkend.

Ik zal rampspoed brengen.

Blijf bidden tot je klootzak

Ik neem dit land dat is opgeëist door je god

(Dat wordt beweerd door je god)

Gal spuwen is een gruwel van haat, mijn wangedrocht gemaakt met de noodzaak om

ontucht.

Deze demonische wezens zal ik op deze wereld loslaten,

steden zullen aan mijn voeten vallen, afbrokkelen en geleidelijk uiteenvallen

Gal spuwen is een gruwel van haat, mijn wangedrocht gemaakt met de noodzaak om

ontucht.

Waarom zie je de waarheid niet?

Zeg je gebeden

Ik zal getuigen van je strijd, mijn scheve glimlach starend over hun lichamen,

als het licht vervaagt, voor hun ogen

Bidden

Bid tot je dode god.

Deze steden zullen aan mijn voeten vallen

Nu, één voor één afbrokkelend, helse ziekte

Deze steden zullen worden omringd door pest, verduisterd door een wolk van gebroken onschuld

Beetje bij beetje, deze grond onder mijn greep verpletterend.

Als je wil iets breekt

zoals je vlees, dan zal deze adem je laatste zijn

Ik wil je strijd zien, kwellende pijn, mijn kwaadaardige ogen snakken naar meer

dan wat je me geeft

Ik heb deze wereld van binnenuit verscheurd, ik heb je thuis zeker gebracht

ramp.

Wat zeg je als er niets meer heilig is?

Je zult nooit

vergeet de nacht van de opname

Bid, bid, tot je verdomde god

Tot wie ga je bidden als je godheid dood is?

Waar zal je rennen als de heilige?

je wegsturen?

Onvoorstelbare gedachten zullen je geest met angst vullen.

De lucht is dik van de stank van bloed.

Neem het sprinkhanenveld in,

voortdurend vertroebelende focus.

Graaf diep en vergeet niet te bidden

Niemand zal je horen bidden tot je dode god