I've Got No Use for Women - Burl Ives

I have got no use for the women, a true one may never be found.

They’ll stick by a man for his money

And when it’s gone, they turn him down.

They’re all alike at the bottom, selfish and gasping for all.

They’ll stand by a man while he’s winning

And laugh in his face when he falls.

My pal was an straight, young cowpuncher, honest and upright and square.

But he turned to a gambler and gunman and a woman sent him there.

He fell with his evil companion, the kind that better off dead.

When a gambler insulted her picture

He hauled off and filled him with lead.

All through this long night they trailed him

Through mesquite and thick chaparral.

And I couldn’t help cursing that woman

As I saw him pitch, stagger and fall.

If she’d been the pal that she should have

He might have been raising a son.

Instead of out there on the prairie to die by a cruel Ranger’s gun.

Death’s slow sting did not trouble;

his chances for life were too slim.

But where they were putting his body was all that worried him.

He lifted his head on his elbow

The blood from his wound flowed bright red.

He gazed at his pals grouped around him and whispered to them and said

«O, bury me out on the prairie where the coyotes may howl over my grave.

Bury me out on the prairie and some of my bones please save.

Wrap me up in my blanket and bury me deep in the ground.

Cover me over with boulders of granite, gray and round.»

So, we buried him out on the prairie

Where the cowoyotes can howl o’er his grave

An' his soul is now a restin' from the unkind act she give

Any one, another young puncher as he rides past that pile of stones

Recalls from the sinful woman an' think of his moanful bones

O, bury me out on the prairie

Where the cowoyotes will howl o’er my grave

Ik heb niets aan de vrouwen, een echte zal misschien nooit worden gevonden.

Ze blijven bij een man voor zijn geld

En als het weg is, wijzen ze hem af.

Ze zijn allemaal gelijk aan de onderkant, egoïstisch en snakkend naar iedereen.

Ze zullen een man bijstaan ​​terwijl hij wint

En lach hem in het gezicht uit als hij valt.

Mijn vriend was een hetero, jonge cowboy, eerlijk en oprecht en vierkant.

Maar hij wendde zich tot een gokker en schutter en een vrouw stuurde hem daarheen.

Hij viel samen met zijn slechte metgezel, het soort dat beter dood kon zijn.

Toen een gokker haar foto beledigde

Hij trok weg en vulde hem met lood.

Gedurende deze lange nacht volgden ze hem

Door mesquite en dikke chaparral.

En ik kon het niet helpen die vrouw te vervloeken

Toen ik hem zag stampen, wankelen en vallen.

Als ze de vriend was geweest die ze had moeten hebben?

Hij zou een zoon kunnen opvoeden.

In plaats van daar op de prairie te sterven door een wrede Ranger's gun.

De langzame angel van de dood was geen probleem;

zijn kansen op leven waren te klein.

Maar waar ze zijn lichaam neerlegden, baarde hem zorgen.

Hij tilde zijn hoofd op zijn elleboog

Het bloed uit zijn wond stroomde felrood.

Hij staarde naar zijn vrienden die om hem heen waren gegroepeerd en fluisterde tegen hen en zei:

«O, begraaf me op de prairie waar de coyotes boven mijn graf kunnen huilen.

Begraaf me op de prairie en bewaar wat van mijn botten.

Wikkel me in mijn deken en begraaf me diep in de grond.

Bedek me met keien van graniet, grijs en rond.»

Dus we hebben hem begraven op de prairie

Waar de cowoyotes kunnen huilen over zijn graf

An' zijn ziel is nu een rust van de onaardige daad die ze geeft

Iedereen, nog een jonge puncher terwijl hij langs die stapel stenen rijdt

Herinneringen van de zondige vrouw en denk aan zijn klagende botten

O, begraaf me op de prairie

Waar de coyoyotes zullen huilen over mijn graf