Paris, Stay the Same - Maurice Chevalier

Christmas makes me realize how greatly things do change

Friends lose touch, people age, and family moves away

But it is what had stayed the same that gives me the most tears

For I’ve had the same Christmas cake for almost thirty years

Granny made it back in sixty-eight and gave it to my mom

Who gave it to her uncle who gave it to her son

Who then gave it to me and that is where it stuck

For I was only three months old and clearly out of luck

Each Christmas of my childhood that fruit-brick would return

My mom would place it on a plate and tell me I must learn

That it is rude to get a gift and not put it to use

And every year I’d take a bite and chip another tooth

After fifteen years of misery I’d had all I could take (All I could take)

That summer I went camping and dropped it in the lake (In the lake)

I thought that I was rid of it, but on Christmas eve (Christmas eve)

There it was «from Santa Claus» under the Christmas tree (Christmas tree)

Each year I’d try to lose it but it would just return

So I cried out «oh why have I been given such a burden?»

A voice replied, «it's not a curse, but the greatest gift»

«For when all else abandons you, you will still have it.»

For all of man’s creations slowly waste away

Relationships do crumble and buildings do decay

The pyramids and Stonehenge slowly disappear

But if they were made of Christmas cake they’d last a million years

Kerstmis doet me beseffen hoe enorm dingen veranderen

Vrienden raken elkaar kwijt, mensen worden ouder en familie verhuist

Maar het is wat hetzelfde was gebleven dat me de meeste tranen bezorgt

Want ik heb al bijna dertig jaar dezelfde kersttaart

Oma kwam terug in achtenzestig en gaf het aan mijn moeder

Wie gaf het aan haar oom die het aan haar zoon gaf?

Wie gaf het dan aan mij en dat is waar het bleef hangen

Want ik was pas drie maanden oud en had duidelijk pech

Elke kerst van mijn jeugd keerde die fruitsteen terug

Mijn moeder legde het op een bord en zei dat ik het moest leren

Dat het onbeleefd is om een ​​geschenk te krijgen en het niet te gebruiken

En elk jaar nam ik een hap en brak ik nog een tand

Na vijftien jaar ellende had ik alles wat ik kon nemen (Alles wat ik kon nemen)

Die zomer ging ik kamperen en liet het in het meer vallen (In het meer)

Ik dacht dat ik er vanaf was, maar op kerstavond (kerstavond)

Daar lag het «van de kerstman» onder de kerstboom (kerstboom)

Elk jaar probeerde ik het te verliezen, maar het zou gewoon terugkeren

Dus ik schreeuwde "oh waarom heb ik zo'n last gekregen?"

Een stem antwoordde: «het is geen vloek, maar het grootste geschenk»

"Want als al het andere je in de steek laat, heb je het nog steeds."

Want alle creaties van de mens verdwijnen langzaam

Relaties brokkelen af ​​en gebouwen vervallen

De piramides en Stonehenge verdwijnen langzaam

Maar als ze van kersttaart waren gemaakt, zouden ze een miljoen jaar meegaan