Enter the Worms - Cathedral

Adorned daggers,

ruby hilted swords,

unfailing crucifixes,

striking the mortal cords,

huge violent serpents in volumes rolled,

all holy poisons poured in cups of gold.

Ooh these instruments so blessed and old,

here lay death’s sceptre ---

truth untold without mercy or Chorus:

Love, forgiveness --- excile me,

blades of goodness set me free,

madness my destiny,

alone forever excile me.

Sharp swords,

bright lightnings set brave souls free,

past God’s blind eyes through infinity,

of all these vessels transformed to clay,

rich ashes blown to dust --- swept away!

Now take me steel to the gift of skies,

deliver me from weakness from this flesh that rides.

Whithout pity or Repeat Chorus

Ooh to think how pleasant your touch would be,

in that all my lovely limbs would fall away,

and drop into nothing in their soft decay.

Unto my frail heart,

the worms shall find a door,

enter the weary pulp --- into the core!

versierde dolken,

robijn geveste zwaarden,

onfeilbare kruisbeelden,

het raken van de koorden van de sterveling,

enorme gewelddadige slangen in volumes gerold,

alle heilige vergiften gegoten in bekers van goud.

Ooh deze instrumenten zo gezegend en oud,

hier lag de doods scepter ---

onvertelde waarheid zonder genade of refrein:

Liefde, vergeving --- verbannen mij,

bladen van goedheid bevrijden me,

waanzin mijn lot,

alleen mij voor altijd verbannen.

Scherpe zwaarden,

felle bliksemschichten bevrijden dappere zielen,

voorbij Gods blinde ogen door het oneindige,

van al deze schepen omgevormd tot klei,

rijke as tot stof geblazen --- weggevaagd!

Breng me nu staal naar de gave van luchten,

verlos mij van zwakte van dit vlees dat rijdt.

Zonder medelijden of herhaalkoor

Ooh om te bedenken hoe aangenaam je aanraking zou zijn,

in dat al mijn mooie ledematen zouden wegvallen,

en vallen in het niets in hun zachte verval.

Tot mijn broze hart,

de wormen zullen een deur vinden,

voer de vermoeide pulp --- in de kern!