J'ai connu de vous - Charles Trenet

Il ne faut pas, Madame,

Que vous passiez sans me voir.

Non, ce n’est pas un drame

Que je jouerai ce soir.

Je n’ai que quelques mots àdire.

Je vais les dire sans retard.

Mais avant, je veux un sourire.

Très bien, vous allez tout savoir.

J’ai connu de vous

De folles caresses,

Des moments très doux

Tous pleins de tendresse.

J’ai connu de vous

Votre corps troublant,

Vos yeux de petit loup,

Vos jolies dents.

J’ai connu de vous

Toutes les extases,

Tous les rendez-vous

Et toutes les phrases.

Vous voyez, Madame, que l’on n’oublie pas tout:

Moi je pense encore àvous.

Je me souviens de la boutique

Oùl'on s’est rencontréun soir

Et je revois les nuits magiques

Oùnos deux cours battaient, battaient remplis d’espoir.

Quand on a connu

Les mêmes ivresses

Et qu’on ne s’aime plus,

Il y a la tendresse.

Vous voyez, Madame, que l’on n’oublie pas tout:

Moi, je pense encore àvous,

Moi, je pense encore àvous,

Moi je pense encore, moi je pense encore, moi je pense encore àvous.

J’ai connu de vous

Les soupes brûlées,

Les ragoûts trop doux,

Les tartes salées.

Pour un oui, un non,

Vous sautiez du balcon.

Tranquille, je vous laissais

Tomber du rez-de-chaussée.

J’ai connu de vous

Les assiettes qui volent,

Les soirs de courroux

Quand vous étiez folle.

Vous voyez, Madame, que l’on n’oublie pas tout:

Moi, je pense encore àvous.

Je me souviens de la cuisine

Oùtrès gentiment voisinaient

Le poivre avec la naphtaline,

Le sucre, la moutarde, le lait, la chicorée!

Quand on a connu les mêmes ivresses

Et qu’on ne s’aime plus,

Il y a la tendresse.

Vous voyez, Madame, que l’on n’oublie pas tout:

Moi, je pense encore àvous,

Moi, je pense encore,

Moi, je pense encore,

Moi, je pense encore àvous.

U mag niet, mevrouw,

Dat je voorbijgaat zonder mij te zien.

Nee, het is geen drama

Die ik vanavond zal spelen.

Ik heb maar een paar woorden te zeggen.

Ik zal ze onverwijld zeggen.

Maar eerst wil ik een glimlach.

Heel goed, je zult alles weten.

Ik heb van je geweten

gekke strelingen,

heel lieve momenten

Allemaal vol tederheid.

Ik heb van je geweten

Je verontrustende lichaam,

Je kleine wolfsogen,

Je mooie tanden.

Ik heb van je geweten

alle extase,

Alle afspraken

En alle zinnen.

U ziet, mevrouw, dat we niet alles vergeten:

Ik denk nog steeds aan jou.

Ik herinner me de winkel

waar we elkaar op een avond ontmoetten

En ik zie de magische nachten weer

Waar onze twee rechtbanken kloppen, slaan vol hoop.

Toen we wisten

Dezelfde dronkenschap

En dat we niet meer van elkaar houden,

Er is tederheid.

U ziet, mevrouw, dat we niet alles vergeten:

Ik, ik denk nog steeds aan je,

Ik, ik denk nog steeds aan je,

Ik denk nog steeds, ik denk nog steeds, ik denk nog steeds aan jou.

Ik heb van je geweten

verbrande soepen,

Stoofschotels die te zoet zijn,

Hartige taarten.

Voor een ja, een nee,

Je sprong van het balkon.

Rustig maar, ik zal je verlaten

Val van de begane grond.

Ik heb van je geweten

De platen die vliegen,

Nachten van toorn

Toen je gek was.

U ziet, mevrouw, dat we niet alles vergeten:

Ik denk nog steeds aan jou.

Ik herinner me de keuken

Waar heel vriendelijk buurland

Peper met mottenballen,

Suiker, mosterd, melk, witlof!

Toen we dezelfde dronkenschap ervoeren

En dat we niet meer van elkaar houden,

Er is tederheid.

U ziet, mevrouw, dat we niet alles vergeten:

Ik, ik denk nog steeds aan je,

Ik, ik denk nog steeds,

Ik, ik denk nog steeds,

Ik denk nog steeds aan jou.