Rose and Bat - Absenth

The last sunrise before black infinity.

«Embrace me" — the rose has told and has stretched leaves.

Thorns have pierced wings.

The bat has nestled in it with

With grief and has closed the eyes full of tears.

The cold and dark is illusion,

The true love will never be dead,

As well as a story,

Story of Rose and Bat

Through your heart, through the scraps of the light and smiles looks at you the

endless grief.

The snow covers the leaves,

The time and blood has stopped and stood.

Say goodbye and close your eyes.

Last embraces of rose and bat.

Lovers' morning in a snow bed.

The wind sings the last lullaby.

An ice coffin for two and eternal night.

Deep in the frozen glass

they lay on bed-sheet of last year’s grass.

This fortress doesn’t have doors.

Two lovers together.

Forever and longer.

Much more.

De laatste zonsopgang voor zwarte oneindigheid.

"Omhels me" - de roos heeft verteld en heeft bladeren uitgerekt.

Doornen hebben doorboorde vleugels.

De vleermuis heeft zich erin genesteld met

Met verdriet en heeft de ogen vol tranen gesloten.

Het koude en donkere is een illusie,

De ware liefde zal nooit dood zijn,

Naast een verhaal,

Verhaal van Rose en Bat

Door je hart, door de snippers van het licht en de glimlach kijkt naar jou de

eindeloos verdriet.

De sneeuw bedekt de bladeren,

De tijd en het bloed zijn gestopt en staan.

Zeg vaarwel en sluit je ogen.

Laatste omhelzingen van roos en vleermuis.

Lovers' ochtend in een sneeuwbed.

De wind zingt het laatste slaapliedje.

Een ijskist voor twee en een eeuwige nacht.

Diep in het bevroren glas

ze lagen op het laken van het gras van vorig jaar.

Dit fort heeft geen deuren.

Twee geliefden samen.

Voor altijd en langer.

Veel meer.