El Ultimo Romantico - Nicola Di Bari

El último, sé que soy el último romántico

Soy aquel que cuando da una flor, sin decir nada

Sabe ver y comprender por la expresión de tu rostro

Y el temblor que hay en tu mano, si me amas…

El último, el último romántico de un mundo

Que hasta se emociona al ver jugar a dos palomas

Besándose en la plaza, no importándoles la gente

Que les puede hacer daño al andar con tanta prisa…

¿Por qué, si es la rosa una rosa, y lo es desde siempre, yo debo cambiar?

¿Por qué, si el mar y el cielo, el sol y el viento, no cambian jamás?

¿Por qué, si el amor es amor, y lo es desde siempre, yo debo cambiar?

¿Por qué, si son ya tantas cosas que vamos cambiando, no cambia el amor?

El último, el último romántico de un mundo

Que hasta se emociona al ver dos seres que se aman

Besándose en la plaza, no importándoles la gente

Como hacemos ahora, como hacemos hoy nosotros

¿Por qué, si es la rosa una rosa, y lo es desde siempre, yo debo cambiar?

¿Por qué, si el mar y el cielo, el sol y el viento, no cambian jamás?

¿Por qué, si el amor es amor, y lo es desde siempre, yo debo cambiar?

¿Por qué, si son ya tantas cosas que vamos cambiando, no cambia el amor?

Lala, laralalaralala…

De laatste, ik weet dat ik de laatste romanticus ben

Ik ben degene die wanneer hij een bloem geeft, zonder iets te zeggen

Hij weet hoe te zien en te begrijpen door de uitdrukking op je gezicht

En de trilling in je hand, als je van me houdt...

De laatste, de laatste romanticus van een wereld

Dat hij zelfs opgewonden raakt als hij twee duiven ziet spelen

Zoenen op het plein, niet om de mensen geven

Wat kan hen pijn doen als ze zo gehaast lopen...

Waarom, als de roos een roos is, en dat altijd is geweest, zou ik dan moeten veranderen?

Waarom, als de zee en de lucht, de zon en de wind nooit veranderen?

Waarom, als liefde liefde is, en altijd is geweest, zou ik dan moeten veranderen?

Waarom, als er al zoveel dingen zijn die we veranderen, de liefde dan niet verandert?

De laatste, de laatste romanticus van een wereld

Dat hij zelfs opgewonden raakt als hij twee wezens ziet die van elkaar houden

Zoenen op het plein, niet om de mensen geven

Zoals we nu doen, zoals we vandaag doen

Waarom, als de roos een roos is, en dat altijd is geweest, zou ik dan moeten veranderen?

Waarom, als de zee en de lucht, de zon en de wind nooit veranderen?

Waarom, als liefde liefde is, en altijd is geweest, zou ik dan moeten veranderen?

Waarom, als er al zoveel dingen zijn die we veranderen, de liefde dan niet verandert?

Lala, laralalaralala...