Mare - Nicola Di Bari

Mare

sdraiato da millenni

sotto il sole

chissa' gli amori che

hai fatto sbocciare

e come il mio ne avrai

visti finire

Mare

ti bacia il vento come

fossi un fiore

d’inverno poi ti fa anche tremare

e quando hai sonno vai

a riposare

Mare

che dai da vivere anche

al pescatore

coi tuoi riflessi a luci

di lampare

chissa' quanti occhi avrai

fatto sognare

Mare

se Dio ti desse modo di parlare

ne avresti storie da raccontare

di naufraghi corsari

ed avventure

finiti in fondo al mare

Mare

miliardi di rugiada sotto sale

solleticato da leggere vele

e come un bimbo

fermo non sai stare

Mare

vorrei aver piu' tempo

per restare

perche' anche se non parli

sai ascoltare

io ti lascio i miei problemi

in fondo al mare

Mare

fin dove la mia mente

puo' arrivare

l’azzurro piu' profondo

da immaginare

non c’e' confine

che ti fermera'…

Zee

millennia lang liggen

onder de zon

wie kent de liefdes die

je bent tot bloei gekomen

en zoals de mijne zul je hebben

gezien om te eindigen

Zee

de wind kust je graag

ik was een bloem

in de winter trilt het ook

en als je slaperig bent ga je

uitrusten

Zee

die je ook geeft om te leven

naar de visser

met jouw reflecties in licht

van lampare

wie weet hoeveel ogen je zal hebben

deed je dromen

Zee

als God je een manier zou geven om te praten

je zou verhalen te vertellen hebben

van schipbreukelingen

en avonturen

belandde op de bodem van de zee

Zee

miljarden zoute dauw

gekieteld door lichte zeilen

en als een kind

nog steeds weet je niet hoe je moet blijven

Zee

Ik wou dat ik meer tijd had

te blijven

want zelfs als je niet spreekt

je weet hoe je moet luisteren

Ik laat je mijn problemen

op de bodem van de zee

Zee

voor zover mijn gedachten

kan komen

het diepste blauw

inbeelden

er is geen grens

dat houdt je tegen...