Le point - Swift Guad

Le point, le point, les punchlines sont mes points G

Des ulcères à l’estomac car de leur caille on s’est goinfré

Et si ton boule est serré, mon gros j’vais le décoincer

Au procès de la jeunesse le ce-vi est le témoin-clé

Le point, le point, rond comme un zéro pointé

Du lourd qui tape une pointe un peu comme un gros merco blindé

C’est pour les cerveaux flingués, pour les frérots indé

Un point d’interrogation qui a vu le fléau grimper

Un point pour poser des questions qui restent souvent sans réponses

Alors, le doute, j’arrive en l’poussant dans les ronces

Entre blues et déception la seule issue c’est la défonce

Une maigre récompense alors le sang le son c’est ça qui est bon

C’est pour, te faire succomber en chatouillant ton point sensible

C’est l’inter lutte sans tic tu l’as senti comme un coup d’poing dans l’pif

Inventif, le rap c’est comme un travail intensif

Pour briller comme un grain d’caf alors mon rap est un grand kif

C’est l’incendie, c’est l’incident le temps d’un soir

Car on a l’ce-vi dans la peau qui est incrusté comme un point noir

Un point sale et un bon esprit pour que j’ai moins mal

C’est l’poing sur la table sur le terrain qui met des pointards

On est pointé du doigt, donc on reste entre nous

Point d’interrogation, la main d’acier déchire le gant d’velours

Accuse le contre-coup et si tu dors nous on t’secoue

Dans les victimes on fait des trous, j’suis l’poinçonneur de Montreuil-Sous

Nous, on se saoule, et j’entends trop les miens crier

Pour tracer les contours du macabé suivez les pointillés

J’me sens impliqué, deux fois plus pour un billet

Et c’est chacun son tour pour faire le point autour d’un joint grillé

Le point, le point, c’est pour donner mon point d’vue

Le point dans l'écriture c’est surtout pour dire qu’elle est pointue

Sur Terre, j’suis venu, j’ai vu j’ai été vaincu

Le point devient vulgaire car les soucis moi j’en ai plein l’cul

Où?

quand?

comment?

l’attente devient si hard

Pourquoi l’envie de s’en sortir est comme un besoin vital

Quel avenir pour notre planète avec l’air malsain que j’inhale

J’ai le poing levé le poing qui frappe jusqu’au point final

J’suis de moins en moins vivace, de plus en plus en chien

Moi je m’entretiens sans soin et au fond j’suis mal en point

Donc au fil du temps qui passe, je m'écarte des gens biens

J’veux des pubs avec des garces pour me bicrave comme du shampoing

Change de trottoir, si tu nous vois de loin

Tu veux larguer ta grosse caille, non moi j’en ai pas besoin

Si tu connais pas le point, viens là où les joints circulent

J’vois les miens qui s’tuent c’est pas fini, c’est juste le point virgule

J’suis posté au coin d’une rue, plein d’espoir et plein d’brûlures

Le point au quotidien s’matérialise en points d’sutures

Le point c’est à la fin, le point c’est pour conclure

C’est l’point qui dégouline, celui qu’on a peint sur ton mur

Paroles entièrement rédigées et commentées par RapGeniusFrance !!

Rejoins-nous !

Punt, punt, punchlines zijn mijn G-spots

Maagzweren omdat we hun kwartel aten

En als je kont strak is, homie, ik zal het losser maken

Bij het jeugdproces is de ce-vi de kroongetuige

De stip, de stip, rond als een gestippelde nul

Zwaar dat een punt raakt, een beetje zoals een grote gepantserde merco

Dit is voor de wapenbrein, voor de indiebros

Een vraagteken dat de plaag zag klimmen

Een punt om vragen te stellen die vaak onbeantwoord blijven

Dus, de twijfel, ik kom aan door het in de braamstruiken te duwen

Tussen blues en teleurstelling is de enige uitweg high worden

Een magere beloning dus het bloed het geluid dat is wat goed is

Het is om je te laten bezwijken door je gevoelige plek te kietelen

Het is het onderlinge gevecht zonder tic, je voelde het als een klap op je neus

Inventief, rap is als hard werken

Om te schitteren als een koffieboon, dan is mijn rap een grote kif

Het is het vuur, het is het incident voor één avond

Omdat we de ce-vi in ​​de huid hebben die is ingelegd als een mee-eter

Een vuile plek en een goede geest zodat ik minder pijn heb

Het is de vuist op de tafel op de grond die punten oplevert

We zijn uitgekozen, dus we houden het voor onszelf

Vraagteken, de stalen hand scheurt de fluwelen handschoen

Beschuldig de terugslag en als je slaapt schudden we je door elkaar

In de slachtoffers maken we gaten, ik ben de perforator van Montreuil-Sous

We worden dronken en ik hoor mijn mensen te veel schreeuwen

Volg de stippellijnen om de contouren van de macabé te volgen

Ik voel me betrokken, dubbel zoveel voor een kaartje

En iedereen is aan de beurt om de balans op te maken van een geroosterde joint

Het punt, het punt, het is om mijn standpunt te geven

Het punt in het schrijven is vooral om te zeggen dat het scherp is

Op aarde kwam ik, ik zag, ik was verslagen

Het punt wordt vulgair omdat ik me zorgen maak, ik zit vol kont

Waar?

wanneer?

Hoe?'Of' Wat?

het wachten wordt zo moeilijk

Waarom de drang om rond te komen een essentiële behoefte is

Welke toekomst voor onze planeet met de ongezonde lucht die ik inadem

Ik heb een opgeheven vuist, een vuist die slaat tot het einde

Ik ben steeds minder levendig, meer en meer als een hond

Ik, ik praat onbezorgd en diep van binnen ben ik er slecht aan toe

Dus naarmate de tijd verstrijkt, drijf ik weg van goede mensen

Ik wil dat kroegen met teven naar me snakken als shampoo

Verander het trottoir, als je ons van ver ziet

Je wilt je grote kwartel laten vallen, nee ik heb het niet nodig

Als je het punt niet weet, kom dan waar de gewrichten stromen

Ik zie de mijne zelfmoord plegen, het is nog niet voorbij, het is alleen de puntkomma

Ik ben gepost op een straathoek, vol hoop en vol brandwonden

Het dagelijkse punt materialiseert zich in steken

Het punt is aan het einde, het punt is om te concluderen

Het is de druipende stip, degene die we op je muur hebben geschilderd

Tekst volledig geschreven en becommentarieerd door RapGeniusFrance!!

Doe met ons mee !