J'ai peur de l'automne - Jean Sablon

Lorsque l’automne vient,

Je me souviens

Et dans mon cœur

Soudain, j’ai peur

L’automne est entré

Un soir tout d’un coup

Il a poussé la fenêtre

Brusquement, le vent

Souffle comme un fou

Et des feuilles mortes volèrent partout

J’ai compris que l'été

Avait pris fin

Il faudrait nous quitter

Le lendemain

Et pour très longtemps, peut-être

Lorsque septembre vient,

J’ai peur de l’automne

Des tristes matins,

Des soirs monotones

J’ai peur de l’automne

Saison des regrets

Où l’espoir disparaît

Dans les cœurs inquiets

Sous le ciel gris et doux,

Les jours sont plus fous

Nuages, orages

Lorsque l’automne vient,

Je me souviens

Et dans mon cœur

Soudain, j’ai peur

Als de herfst komt,

ik herinner

En in mijn hart

Opeens ben ik bang

De herfst is ingegaan

Op een nacht ineens

Hij duwde het raam open

Plotseling de wind

Blaas als een gek

En dode bladeren vlogen overal

Ik begreep die zomer

was geëindigd

We zouden moeten vertrekken

De volgende dag

En voor een heel lange tijd, misschien

Als september komt,

Ik ben bang voor de herfst

droevige ochtenden,

eentonige avonden

Ik ben bang voor de herfst

seizoen van spijt

waar de hoop verdwijnt

In verontruste harten

Onder de zachte grijze lucht,

De dagen zijn gekker

Wolken, onweersbuien

Als de herfst komt,

ik herinner

En in mijn hart

Opeens ben ik bang