Я лечу #2 - Bad Balance

Вечер подарил мне мелодичной скорости

В этом звоне я услышу силу хрупкости

Где фигуры плоскостей танцуют в космосе

Там я потеряюсь, как песчинка, с лёгкостью

И не найти меня, ведь я плыву, будто нейтрино

Расщепляю время, проникаю в твёрдость тела я

Выныриваю из эфиров, создаю фракталы

Где буквы превращают грубый мир в инициалы

Медленно идёт нирвана — бесконечная река

Притягивая взгляд безупречной пластикой

На глазах роса, от радости течёт слеза

Открывается, как лотос утром на воде, вселенная

Там отдыхаю я… ещё затяжка

Опыт человечества пью из единой фляжки

Из телескопа за галактиками наблюдаю

Я другие формы жизни не отрицаю

Отрываясь от земли, я лечу

Трогая руками высоту, я лечу

Мой каждый атом превратится в звезду

{Я лечу… я лечу…

И однажды утром я светилом взойду

Я лечу… я лечу…}

Ветер встречный, словно плетью хлещет

Пронизывает до костей дорогой Млечной

Бросает в холод, то в жар, то в голод, то в жажду

Одновременно всё, и так пять минут каждое

Полёт проходит, как надо, я сам себе пилот

И мой корабль — мой борт, моя кровь и плоть

Испытывать его на прочность мне не привыкать

Рождённый ползать тоже должен иногда летать

Что ожидать ещё за следующей атмосферой?

В лицо узнать или сомнению подвергнуть веру?

Затмение создать и самому стать верой?

Или обжечься и упасть на дно ущелья?

В любом случае сверху видно лучше

Светят лучи, когда не затянуло тучами

И улетучились сомнения, и с каждым вдохом

Тлен наполняет просветлением воздух

Отрываясь от земли, я лечу

Трогая руками высоту, я лечу

Мой каждый атом превратится в звезду

{Я лечу… я лечу…

И однажды утром я светилом взойду

Я лечу… я лечу…}

Мысли, не спорьте, я лечу в космическом зонде

Не торопитесь возвращаться, постойте

Обнимите и накройте, чтоб я видел близость

Моя кровь превратится в атомный синтез

Вдох-выдох простил и растворился в море

Разукрасив яркий свет в электромагнитном поле

Призраки-фантомы говорят на древних языках

Эхом отражая звуки в сказочных горах

Меня качают кристаллические звенья

В туманности рассеял я прах теории Эйнштейна

Звёздные скопления поют под музыку органа

Гравитации не может быть там, где нирвана

Чёрная дыра последние вдыхает звуки

Чтобы видоизмениться, игнорируя науку

Делая вдох, я распадаюсь на дым и пепел

Дым съедает воздух, пепел расщепляет ветер

Отрываясь от земли, я лечу

Трогая руками высоту, я лечу

Мой каждый атом превратится в звезду

{Я лечу… я лечу…

И однажды утром я светилом взойду

Я лечу… я лечу…}

De avond gaf me melodieuze snelheid

In dit gerinkel zal ik de kracht van fragiliteit horen

Waar figuren van vliegtuigen dansen in de ruimte

Daar zal ik verdwalen, als een zandkorrel, met gemak

En vind me niet, want ik zweef als een neutrino

Ik splits de tijd, ik penetreer de stevigheid van het lichaam

Ik kom tevoorschijn uit de ethers, ik creëer fractals

Waar letters de ruwe wereld veranderen in initialen

Langzaam gaat het nirvana - een eindeloze rivier

Opvallend met onberispelijke plasticiteit

Er is dauw in mijn ogen, er vloeit een traan van vreugde

Opent als een lotus in de ochtend op het water, het universum

Daar rust ik ... nog een trekje

Ik drink de ervaring van de mensheid uit een enkele fles

Sterrenstelsels bekijken vanuit een telescoop

Ik ontken geen andere vormen van leven

Opstijgen vanaf de grond, ik vlieg

De hoogte aanraken met mijn handen, ik vlieg

Mijn elk atoom zal veranderen in een ster

{Ik vlieg... ik vlieg...

En op een ochtend zal ik opstaan ​​als een lichtpunt

ik vlieg... ik vlieg...}

De wind komt eraan, alsof hij zwiept

Dringt door tot in de botten, lieve Milky

Gooit je in de kou, dan in de hitte, dan in de honger, dan in de dorst

Alles tegelijk, en dus elk vijf minuten

De vlucht verloopt zoals het hoort, ik ben mijn eigen piloot

En mijn schip is mijn board, mijn bloed en vlees

Ik ben niet gewend om het op sterkte te testen

Geboren om te kruipen, moet ook soms vliegen

Wat kun je nog meer verwachten dan de volgende atmosfeer?

Persoonlijk weten of het geloof in twijfel trekken?

Een zonsverduistering creëren en zelf geloof worden?

Of verbrand je en val je op de bodem van de kloof?

Van bovenaf kun je in ieder geval beter zien

Stralen schijnen als het niet bewolkt is

En twijfels verdwenen, en met elke ademhaling

Verval vult de lucht met verlichting

Opstijgen vanaf de grond, ik vlieg

De hoogte aanraken met mijn handen, ik vlieg

Mijn elk atoom zal veranderen in een ster

{Ik vlieg... ik vlieg...

En op een ochtend zal ik opstaan ​​als een lichtpunt

ik vlieg... ik vlieg...}

Gedachten, maak geen ruzie, ik vlieg in een ruimtesonde

Haast je niet om terug te keren, wacht

Knuffel en bedek zodat ik de nabijheid kan zien

Mijn bloed zal veranderen in atoomfusie

Inademen-uitademen vergeven en oplossen in de zee

Na een fel licht in een elektromagnetisch veld te hebben geschilderd

Fantoomgeesten spreken oude talen

Weergalmende geluiden in fantastische bergen

Ik ben opgeschrikt door kristallen links

In de nevel heb ik de as van Einsteins theorie uitgestrooid

Sterrenclusters zingen op orgelmuziek

Zwaartekracht kan niet zijn waar nirvana is

Het zwarte gat ademt de laatste geluiden in

Muteren, wetenschap negeren

Als ik ademhaal, desintegreer ik in rook en as

Rook vreet de lucht, as splijt de wind

Opstijgen vanaf de grond, ik vlieg

De hoogte aanraken met mijn handen, ik vlieg

Mijn elk atoom zal veranderen in een ster

{Ik vlieg... ik vlieg...

En op een ochtend zal ik opstaan ​​als een lichtpunt

ik vlieg... ik vlieg...}